Mona Lisa

 

Oor 'n koppie koffie

Gister het ek na mooi prentjies op die internet gesoek en kom af op ‘n paar van Mona Lisa.  In my stilligheid wonder ek.  Sy is nie juis ‘n model nie.  Ook nie maer nie en het nou nie juis die mooiste klere aan nie – maar sy is verreweg seker die vrou waarvoor die meeste betaal is. 

Hoe meer ek na haar prentjie kyk, hoe meer voel ek soos sy. Besef ek ons twee het heelwat in gemeen. Daar is ‘n Mona Lisa in elkeen van ons.  Is ons ook maar die Mona Lisa’s van die wêreld, van ons eie lewens.  Van omstandighede.  Produkte van ons keuses, reg of verkeerd.  Kan ons ons vereenselwig met haar.

1              Sy  is ‘n vrou. 

2              Sy is nou nie eintlik ‘n oil painting nie.  Al is sy in olie geverf. 

3              Sy is ‘n misterie.  Niemand weet veel van haar nie.

4              Daardie beroemde glimlaggie weerspieël nie eintlik iets van haar emosies nie.  Weet sy dalk iets wat ek nie weet nie, of hou sy maar net haar “pose”.

5              Sy dien as versiering.

6              Sy maak baie mense gelukkig.7              Sy is alombekend, van my ou-oumagrootjie tot my vriendin se kleuter weet wie en wat is die Mona Lisa.

8              Sy is kosbaar en waardevol.

9              Sy is ‘n internasionale ikoon.

10           Sy het ‘n hart wat kan seerkry, liefhê en bly wees oor mooi goeters.

Besef ek dat daar baie Mona Lisas is wat op hierdie aarde rondloop.  Ek sien hulle elke dag – ek praat met hulle elke dag.  Van hulle is my familielede, my vriendinne, my kennisse.  Die vrou agter die toonbank, die ma wat haar kind by die skool gaan optel, die wasgoed ophang, kosmaak vir haar gesin en haar eie drome en vrese het.

Ons lewe is soos ‘n skoon skilderdoek.  Verf ons die prentjie van ons eie Mona Lisa beeld daarop.  Vir ander is ons lewe ‘n toe boek, maar een ding staan soos ‘n paal bo water – al hierdie punte hierbo kan ons in ons eie lewe mee identifiseer. 

Las elkeen van ons ‘n kleurtjie by die lewe daarbuite en laat ons ‘n geurtjie agter.  Wit kan nie uitstaan as daar nie swart is om dit teen te meet nie.  Hartseer kan nie oorwin word as daar nie vreugde is wat ons motiveer nie.  Ons kan ïnspireer, aspireer en in die meeste gevalle, perspireer. 

Soms wonder ek of die vroue in die middeleeue wat as hekse verbrand was – nie eerder ‘n bedreiging vir die man en die kerk was nie.  ‘n Vrou is spesiaal, ons kan (en kon destyds al) ons mense gesond maak met kruie, die tye van die weer bepaal met die maansiklusse (wie weet beter van maand(stonde)siklusse as ons) en kon ‘n hele huishouding/besigheid/huwelik/gesinslewe/versorger/voortplanting/raadgewer/trooster vrou-alleen hanteer. 

Vandag word mense (meestal mans) professionele fooie vir al hierdie beroepe betaal – finansiële adviseurs, besigheidskonsultante, huwelikberaders, gesinsadvokate, dokters, ginekoloë en sielkundiges.  Ons doen dit al van die eerste dag wat Eva geskep is.  “Been there, done that” en het al die t-hemde om dit te wys!!

Ons is ook nie bang om te wys ons gee om of stel belang in ‘n ander vrou nie.  Ons kan mekaar komplimenteer oor ons klere, haarstyle, juwele, suksesse sonder dat ons bang is die wêreld kyk vir ons skeef (so reken mans).   Het jy al gesien dat een man vir ‘n ander sê “Jis ja, daai jean sit darem netjies aan jou lyf!” ?  Of “jinne, maar jou hare lyk stunning, wie is jou haarkapper – jy moet tog  sy nommer vir my gee!!”  Behoede my!

Ons aanvaar makliker, vergeef makliker, help makliker, verstaan makliker.  Ons huil makliker, lag makliker en kry makliker lief.  Ek weet ek kla soms oor die “vroudinge” – menstruasies, beenhare verwyder, onderklere wat druk en span – maar gee my enige dag die lewe van ‘n vrou!

Ons is vroue – ons kan want ons MAG!

Lorraine

Die Lolita-effek

Oor 'n koppie koffie

Môre Môre!

Niks wat ‘n effe koel oggend so vinnig opkikker soos ‘n beker stomende koffie nie.  Verkieslik lekker sterk filterkoffie, maar vanoggend kry kitskoffie voorkeur.  Ek is te dors.  Hier in Hermanus is dit heerlik vanoggend – ek begin so bietjie benoud raak oor die somer nog nie rerig rerig deurbreek nie – maar ek is hoopvol.

Gister bel ‘n vriendin.  “Loer gou na Dr Phil” – sy reken ek sal dit interessant vind.  Dit handel oor jong meisies wat op ‘n “verkeerde”  manier aantrek om aandag van die teenoorgestelde geslag te soek.  “Sexualize” is die woord.  Daar is selfs ‘n boek daaroor geskryf – The Lolita Effect. ‘n Boek wat, volgens Dr Phil, elke ouerpaar behoort te lees wat jong meisiekinders het.  Die wêreld daarbuite gee vir ons vroue en meisies die verkeerde beeld van mooiwees, van aanvaarding en veral selfaanvaarding.  My hare rys drie sentimeter hoog toe ek dit aanskou. 

Ek moet erken dat ek ietwat blind deur hierdie stadiums gegaan het omdat ek net twee seuns het.  Gelukkig (vir my) was hul meisievriende doodnormaal.  Aangetrek soos wat ek dink alle jongmeisies behoort aan te trek.  Modern, maar stylvol.  Nie die uitlokkende, alleswysende meisies nie.  Is ek skielik, nadat ek die program gekyk het, dankbaar dat ek net twee seuns het. 

‘n Interessante ding wat Dr Phil genoem het, is dat ‘n ma en ‘n pa nooit kan ophou om ouers te wees nie.  Jy kan nie besluit tot hiertoe en nie verder nie.  “Until then and then some more!”  Dr Phil reken ook ons, as ouers, moet ons kinders beskerm teen ander en die dinge van die wêreld, maar VERAL teen hulself want hulle is nog nie volwasse genoeg om verantwoordelike besluite te neem of die nagevolge van hul besluite te hanteer nie – al dink hulle so.

Ek en my oudste seun het so drie jaar gelede oor iets vasgesit, hy was toe 23 en ek onthou ek het vir hom gesê dat ek nie omgee of hy 3, 13 of 53 is nie, solank as wat ek asemhaal, sal ek ‘n ma bly en sal ek help en praat as ek dink iets is nie reg nie.  “Live with it” was my waarskuwingswoorde.  Vandag lag ons albei daaroor, maar diep binne in my (en ek dink in hom ook) weet ons dit was vir sy eie beswil.  Ouerskap hou nie op die dag as jou kind mondig word nie. 

My skoonma is al 73 en soms, net soms vertel sy my nog hoe en wat ek moet maak.  Gelukkig is ek nie een wat my elke keer vererg nie, en luister maar wat sy sê.  As ek voel ek kan haar raad gebruik, sê ek dankie.  As ek voel, nee – dit is nie vir my nie, ignoreer ek dit net.  9 uit die 10 kere is dit goeie en goedbedoelde raad.  ‘n Kind bly ‘n kind en ‘n ma bly ‘n ma – miskien verstaan ek haar net beter omdat ekself ma is.

Om terug te keer na die Lolita-effek.  Op Dr Phil het hulle gewys hoe neem hulle ‘n doodgewone jongmeisie, verander haar voorkoms (hare en grimering) en met een of ander program soos Photoshop maak hulle haar nek langer, haar oë groter en mond wyer.  Hierdie beeld word dan op die groot “billboards” langs die pad gesit en dit is hoe meisies dink hulle MOET en WIL lyk. 

Sonder al die grimering en “regmaak” is dit net ‘n gewone jongmeisie – jou buurman se dogter. As hierdie doodgewone meisies dan probeer om kers vas te hou by hierdie modelle voel hulle ‘n mislukking en dit is wanneer hulle uitreik na ander maniere om aandag van die teenoorgestelde geslag te kry.

Wie kan onthou die Dove advertensie waar volfiguurvroue gebruik was?  Nie dat ek sê ons moet alles gesonde leefstyle oorboord gooi nie – maar laat ons maar erken, dis ‘n handjievol van ons wat op ons ouderdom nog die perfekte lyfie het.

Ons vroue moet ons eiewaarde ontdek, daarmee vrede maak, dit geniet – ons is uniek, elkeen van ons.  Meer belangriker is dat ons hierdie waardes aan ons dogters sal oordra.  “Until then and then some more!” Tot hulle dit glo en hulself as waardig en waardevol sal beskou!

Lorraine

Drome of nagmerries

oor 'n koppie koffie  

Uit pure verveeldheid kyk ek gisteraand ‘n DVD, Pirates of the Carribean – Dead man’s Chest.  Glad nie my tipe vermaak nie, maar as ek verveeld is, lees ek tot die kinders se ou geskiedenis- en aardrykskunde handboeke.  Moenie laat daar van my gesê word dat ek net prentjies kyk nie.  Met al hierdie drogbeelde nog vars in my gedagtes, gaan slaap ek toe later. 

Ek moes dit geweet het, droom sal ek droom hieroor.  Van kleinsaf het ek die gawe om elke dag my drome te onthou, a is dit net vir ‘n dag of twee.  Gewoonlik dit wat ek sien, hoor of ervaar in die dag, het ‘n duidelike invloed op my drome. 

Vanoggend is ek skoon moeg, my bene behoorlik lam toe ek wakker skrik, nes asof ek regtig weggehardloop het vir die monsters.  Hulle (my bene) was skoon swaar van moegheid, my hart het geklop teen die spoed van lig en ek was papnat gesweet. 

‘n Rukkie terug het ek ‘n interessante dokumentêr gesien waar hulle Olimpiese Spele-atlete aan masjiene koppel en dan moes hierdie atlete in hul verbeelding die wedloop aflê.  Verstom het die wetenskaplikes opgemerk dat dieselfde spierreflekse en inspanning gebruik word soos wanneer hierdie atlete die wedloop fisies sou aflê. 

Dit is seker dan hoekom my bene so moeg was, want in my drome het ek weggehardloop, was ek vol vrees vir hierdie monsters en hul gemaskerde vriende (daar is mos niemand wat vir my sê : “dis OK, jy kan maar ontspan, dit is net ‘n droom” nie).

Wat my weer laat dink – mors ons nie ook maar soms goeie energie en tyd aan negatiewe dinge nie?  Laat ons ons rondjaag, helder oordag, deur monsters wat ons lees, hoor en ervaar nie.  As ons soggens die koerante oopmaak, sommer nog op die voorblad, is daar slegte nuus.  Begin ons die dag sleg as ons nuus op televisie kyk.  Die verkeer is sleg, die radio is aan en ons luister nuus – moord, verkragting, roof, korrupsie.  Hierdie beelde bly heeldag in ons gedagtes en neem alle goeie en positiewe gedagtes weg van ons. 

Ek maak deesdae ‘n punt daarvan om soggens saam met my koffie na mooi musiek te luister.  Al kry ek tyd net vir een of twee snitte.  Ek het op my rekenaar ‘n paar fotos waarvoor ek nooit moeg word om na te kyk nie.  Van hulle is natuurfotos, ander is fotos van my gesin, familie, vriende en ‘n paar ander wat vir my laat dink aan lekker tye in my lewe. 

Met my musiek, my koffie en hierdie fotos, o ja – en my “morning papers” – spandeer ek dan my eerste halfuur of uur soggens vroeg aan positiewe dinge.  Kry ek dan terselfdertyd tyd om dankie te sê vir hierdie dinge in my lewe.  Want as jy kan dankbaar wees vir dit wat jy het, hoe klein of hoe min, glo ek sal daar nog meer op jou lewenspad kom.  Dit is goeie energie wat jy uitstraal en hierdie goeie energie beskerm jou sommer teen alle onheil. Is die res van die dag ‘n droom in plaas van ‘n nagmerrie waar ek al my energie en tyd moet spandeer om van my af weg te hou!!

Mag jou dag vandag soos ‘n droom verbygaan – een vol lekkerte waar jou tone eintlik omkrul by die herrinneringe hiervan en die smaak van die mooi dag soos heuning nog lank aan jou verhemelte klou en jy kort-kort die smaak daarvan kan proe.  Mag ons onsself besig hou met die mooi van die natuur, ons passie vir die lewe en ons liefde vir ons dierbares.

 Lorraine

Sit jou hart op papier

oor 'n koppie koffie

 

Alhoewel ek nou nie ‘n Nobelprys sal wen vir Letterkunde nie is ek mal daaroor om te skryf.  ‘n Vriendin van my spot altyd en sê as iemand my vra om ‘n doodsberig te skryf, eindig ek op met ‘n outobiografie van die oorledene.  My vorige huisdokter het gesê dit is goed ek skryf, want dan kom al die gemors uit my sisteem.  My prokureur reken weer ek praat te veel en gee te veel inligting ongevraagd uit. 

Persoonlik dink ek dit is omdat ek so baie stilgemaak was in die klas.  Ek voel soos die seuntjie van ‘n vriendin wat gekla het hy hou nie van kerk nie, want net die dominee mag praat.  Aan die beginjare van ons huwelik het manlief al briewe by die ketel gekry (ek kry koffie in die bed) as ek my links gegooi het oor iets wat (ek dink) hy aangevang het en hy nie eers daarvan bewus is nie.  Die kinders het my met ‘n “wat het ek nou weer verkeerd gedoen” uitdrukking geloer as ek ‘n briefie in hul hand gestop het.

Pla of plesier iets my in die koerant, skryf ek ‘n brief – in so ‘n mate dat ek dink die dagkoerant het my op hul swartlys gesit.  Opgeprobeer om weer iets van my kant te laat hoor, maar onsuksesvol – nêrens verskyn my briewe nie, en nie eers almal was klaagliedere nie!

Na skool het ek ‘n aanlegtoets by die destydse Mannekrag afgelê.  Die bedryfsielkundige vra vir my (na die aflegging) waarom ek nie joernalistiek gaan swot nie.  In  my onkunde (destyds was vroue goed vir verpleging – ek het nie geduld nie, onderwyseresse – ek sou ‘n kind se nek omdraai die eerste dag of BA graad – wat onder ons klomp bekendgestaan het as mansoek-graad en daarom uit was soos neuskrap in die kerk . . . kyk waar draai ek alweer) het ek gedink die man wil hê ek moet voor ‘n persoon staan en vra “hoekom het jy jou man vermoor”.

Nooit in my wildste drome gedink ek kon eintlik stories geskryf het nie.  En dalk vandag onder die geteldes getel het.  Boekpryse losgeslaan het, toekennings ontvang het, ‘n glanspersoon gewees het.  Maar nee, as jy jonk is, is jy mos slim – dink jy weet alles , en vra niks.  Met my ma se dood toe ek elf jaar oud was en pa wat baie, baie hard moes werk om manalleen na sy vyf moederlose kindertjies te kyk, was daar nie tyd vir baie gesels nie.

Maar hier is ek nou – nog altyd lief vir skryf.  ‘n Ander vriendin stel voor dat ek, met die resessie wat tans nog op MY troon sit en regeer,  elke oggend “morning papers” skryf.  Dit is om elke oggend rustig te raak, jou kop skoon te maak en alles wat in jou gedagtes kom, op papier neer te skryf.  Om al jou drome, jou vrese, jou ideale, jou frustrasies, jou “om-te-doen” lysies – alles wat in jou hart is, op papier neer te sit.  Met die resessie nogsteeds in my hart het ek elke denkbare woord neergeskryf – skuld, swaarkry, depressie, mislukking, nagmerries, ellendes, prokureursbriewe en nog ‘n hele woordeboek vol negatiewe gedagtes.

So kyk ek onlangs na ‘n DVD oor ‘n motiveringspraatjie en ek besef ek is besig om myself in ‘n put te skryf.  So diep was ek dat as hulle my ontbyt in die oggend sou afstuur, ek dit eers teen middernag sou kry vir ‘n snêk!  Net daar besluit ek om vir my ‘n plakboek te maak met positiewe woorde en gedagtes, en was ek verras met die pragtigste woorde denkbaar, en dit in my eie taal.

Bederf, glimlag, toekoms, vrouwees, lag, geluk, hart, reënboog, siel, gered, oorvloed, skitter, musiek, glo, ontvang, sing, sielsvreugde, liefdevol, dolgelukkig, wenners, hoop, kampioen, passie, wysheid, herrinneringe, verandering, drome, voorspoed, vrede, beskerm, ontdek, dans, leer, vertroue, ontwikkel, leef, feesvier, keuse, skat, dankbaar, gesondheid, kleinnood, sukses, bewonder, oorleef, respek, ondervinding en ‘n duisend ander.

Vandag is ‘n nuwe dag en elke dag is dié dag dat ek positief dink en leef – en net om te keer dat die donker put my roep, sit ek elke dag (die dinge waarvoor ek dankbaar is) my hart op papier!!

Lorraine

Dis uiteindelik somer!!!

 

 Geniet!

Môre Môre!

Niks wat ‘n dag so lekker opkikker as ‘n koppie koffie vroegoggend nie.  Dit, en die voëls se gekwetter!

Kyk, my brose lyfie is nie gemaak vir die winter nie, altans nie meer nie.    Gisteraand het die wolke (dalk was dit maar net miswolke) dik gehang en dit was koud!!  Ek weier om deesdae warm goed aan te trek.  Dit is asof die winter lekker kry en sommer besluit om nog vir ‘n maand en ‘n aand te bly. 

So, met my vingers gekruis loer ek deur die venster – en die son skyn!!  Ek het ‘n opgewondenheid in my hart, ‘n huppel in my stap en ‘n glimlag op my gesig. 

Die lewe is goed, vanoggend vroeg al twee oproepe gehad.  Vriendin bel en sê op my in-boks wag ‘n verrassing – en wat ‘n verrassing was dit nie!!!  ‘n Geskenkbewys vir ‘n boek – ek voel soos ‘n kind oor Kersfees en weet presies wat ek gaan bestel.  Dankie vriendin – woorde is min maar dankbaarheid groot!  Dink net, Kersfees in November – nou kan die res van die jaar net goed eindig. 

Tweede oproep was my seun wat vir ons kaartjies betaal vir ‘n kuier.  Alhoewel hulle net in Bloemfontein bly, was hierdie jaar net te besig om te gaan kuier. 

Dit laat my net weer besef dat, al gaan dit hoe swaar, daar is ALTYD iets om voor dankbaar te wees!  Besef ek weer dat sonder vriende en familie ‘n mens se lewe eintlik leeg is.  Hoe kry mense dit reg om te sê hulle het nie mense in hul lewe nodig nie??? 

Vanmiddag het ek ‘n scrapklas wat ek aanbied en daar moet nog voorbereiding gedoen word.  So, vir eers groet ek – tot later!!