‘n Nuwe begin . . .

Bloemfontein               Vreemd hoe die lewe jou skommel.  Ons het 16jr gelede besluit om Kaap toe te kom.  Die kinders was klein, ons wou by die see bly.  Ons het geskuif.  Met die idee om hier by die see te kom aftree.  En ons het amper – tot die resessie gekom het.  Bouwerk in die kusdorpe het feitlik opgedroog, manlief (wie se ambag messelaar is) moes kompeteer met eks- polisiemanne, onderwysers, staatsamptenare wat ook begin bou het en dan kan jy nie meer appels met appels vergelyk nie.

Geleenthede in die Vrystaat is gunstig vir ons, ek het ‘n lekker werk losgeslaan en begin eersdaag daar.  Dit bring mee groot veranderings. Ons moet trek, ons gaan na ‘n kleiner woonplek tot ons weer finansieel sterker is, ek moet dierbare en goeie vriende hier prysgee, ek moet die berge en die see koebaai sê, my katte moet agterbly omdat ons na ‘n woonstel of meenthuis moet gaan.  Hulle ken nie perke nie.  My hart breek in stukke. 

MAAR aan die anderkant is my kinders, my jongste en sy vrou in Bloemfontein, die oudste in Pretoria.  Ons gaan mekaar meer sien, meer beleef – iets waaroor ek uitgehonger is.  Om jou kinders vir ‘n Sondagmiddagete om jou tafel te kan hê (of ons om hulle tafel) is ‘n voorreg wat min ouers het wat getroude kinders het.  Om my oudste een keer ‘n maand te sien in plaas van een keer per jaar is ‘n groot geskenk. 

Hierdie afgelope jaar het ons geboelie en gekarnuffel, maar ek dank die Here dat ek en manlief nog saam hierdie skuif kan maak.  Dit was ‘n harde jaar, finansieel en gesondheidsgewys.  Maar nou kan ons vorentoe kyk.  Die Here is goed vir ons.

As daar van julle lesers is wat in Bloemfontein bly, en julle is lus vir koffie en nie vir kuberkoffie nie, bel my.  Ek maak altyd ‘n plan vir ‘n geselsie!!