Ek ruik dit in die lug. Elke oggend word ek wakker en ek dink . . . nog net ‘n paar daggies – dan is dit Lente. Ek wens net die koue wil wyk. Vanoggend het ek ‘n effense beklemming om my hart gehad, daar was nog altyd ‘n geniepsigheid in die lug. As ek so na my vriende in Hermanus luister, dan sukkel hulle ook nog om van die wind en reen ontslae te raak. Ek mis die groen winters van die Kaap. Ek mis die berge en die see en die walvisse. Ek mis my vriendinne. En tog, is ek doodgelukkig in Bloemfontein. Ek werk met wonderlike (jongerige) mense. As hulle – dis nou die jonger geslag – so kan voortgaan, het ek hoop.
Selfs die studente (meestal swart) se gesindheid is verblydend. Glo ook nie meer alles wat vir hulle voorgese word nie. Kan al vir hulself besluit en vra vrae. Eet nie meer alles vir soetkoek op nie.
Dis voorwaar Lente in my hart. Die aande raak later donker. Ek kry weer kans om die tuin nat te spuit. Mense vlug nie meer na komberse en verwarmers nie. Spandeer bietjie tyd buite. Ons groet mekaar, leer mekaar beter ken en daar is ‘n vonkel in die lug.
Dit is goed dat daar seisoene is. Dit gee ons tyd om met Lente met nuwe oe na dinge te kyk. Om sommer bietjie te ontspan in die Somer, om te rus in die Winter en om dinge in heroenskou te neem in die Herfs.
Ek het skielik met ‘n skok besef oor vier maande is dit alweer Kersfees. Tyd om die dagboek nader te trek en so stadigaan beplanning te doen.
Laat dit vir julle ‘n mooi dag wees, mag die begin van die Lente vir jou ook vol nuwe beginne wees. Waardeer elke bloeisel, elke nuwe blom wat oopgaan, elke nuwe plant wat nuwe blare kry. En mag ons hierdie jaar blom soos die mooiste blomme onder die Suid-Afrikaanse son!
