Foto-Pretsel 9

 

Gee jy soms voor wie jy nie is nie?  Jaag  jy jou dood om daardie bekende persoon se haarstyl, klerestyl of leefstyl na te boots?  Wie is jy dan?

Rozanne, ‘n meisiekind wat saam met my jongste in die skool was, (tydens ‘n persoonlikheid van die jaar onderhoud) was gevra soos wie sou sy graag wou wees.  Haar eerlike antwoord was :  “As ek soos iemand anders wil wees, wie gaan dan Rozanne wees.  Ek is myself.  Niemand kan dit so goed doen soos ek nie.”

Eenvoudige woorde van ‘n jongmens, maar ongelooflike waar woorde.

Foto-pretsel 8

Ek besef maar net weer elke dag hoe bevoorreg ‘n mens  is om jou al jou kinders/skoonkinders gelyketyd om jou etenstafel te kan hê. 

Dat dit nog vir hulle lekker is om “huistoe” te kan kom en ma en pa se kos te geniet.  ‘n Tweede huis – waar hulle nog kan loer wat is in die yskas, om te proe uit die potte terwyl ek kosmaak en soms met hulle voete op die banke te lê. 

Dit is hierdie oomblikke wat ek verewig in my hart vaslê.  My kosbaarhede, my kleinnode, my lewe . . .

 

Is die kool regtig die sous werd . . .

Besef ek mos vandag dat die kool eintlik maar die weeskind, die weggooikind van groente is. Kool is negatief. Niemand (of min mense) hou van kool. Grootmense maak kinders bang met kool. “As jy nie jou kool opeet nie, kry jy nie poeding nie!” . “Snob-groente” (olywe, peppadews, sampioene ens) kyk neer op kool. “Wie wil nou saam met die kool gesien word? Wie… bedien dan nou kool saam met quisine kos? Stel jou voor – kool saam met die Kersete?”

Kool is “cheap”! Kyk maar in enige hamper (veral waar armoede heers) word kool gebruik om die vuller te wees. Kool is ‘n skelwoord. Daar word gepraat van “koolkoppe”. Kool is ‘n beledigende woord. “Die kool is die sous nie werd nie.”

Die arme kool. Ek lief kool. Koolbredie (soos my man dit maak), koolfrikkadelle, gebake kool, koolslaai en sommer net gewone fyn kool bly vir my een van die lekkerste groente.

Is jy lief vir kool? Hoe maak jy jou kool gaar? Deel bietjie jou resep (al dink jy dit is maar net doodgewoon) met ons.

Salsa di Pommodoro


Laat ek dit nou maar erken, ek is nie ‘n vegetariër nie en eet selde (behalwe slaai) nie graag iets sonder ‘n stukkie vleis nie.  Maar hierdie sous is so flippen lekker, ek kan nie ophou nie!  Twee van my pa se susters was getroud met Italianers – do I need to say more????  Dis vinnig, relatief goedkoop, en as jy die goed in die huis hou, kan kuiergaste jou nooit onkant betrap nie.  Probeer gerus.  En moenie laat die naam jou afsit nie, maar so ‘n lekker sous verdien ‘n fancy naam.  Ek kook die sous, halveer dit en vries die res vir ‘n latere gebruik.

2 blikke heel tamaties (ek gebruik slegs dié van Fruit & Veg – blou blik)
1 blikkie tamatiepasta (125g)
handvol vars basilliekruid
1 ui, fyn gekap
3 knoffelhuisies (jy kan minder ook gebruik as jy wil)
bietjie olie
Sout en Peper
125ml rooiwys (opsioneel – ek mis dit nie eintlik as ek dit nie byvoeg nie)

Braai die uie en knoffel saam in olie. 
Voeg blikkies tamaties en tamatiepasta by.
Sny/breek basilliekruid in klein stukkies en voeg by.
Voeg sout en peper by.
As jy wil, gooi die wyn by, anders kan jy dit eerder drink! (“,)
Moenie water bygooi nie.  Die tamaties het genoeg vloeistof.
Kook vir so 20 minute op lae hitte.
Ek druk net voor opdiening die hele gedoente sommer met my “masher” fyn.  Ek hou nogal daarvan as dit nie puree-fyn is nie.

Bedien warm met fettucini, tagliatelle of enige ander pasta.  (Die sous is genoeg vir 1 pak pasta)
Strooi vars gerasperde pecorino/parmesan/gruyere of kaas van jou keuse oor.

Lekker eet!

 

Foto-pretsel 4

Hierdie foto is deur my seun/skoondogter geneem tydens ‘n vakansie.  Vir een of ander rede fassineer die foto my.  1001 gedagtes gaan deur my kop – ek wonder wat was die oorsaak van die dood?  Die atmosfeer van die foto spreek boekdele.  Alhoewel dit ‘n hartseerverhaal vertel, bly dit een van my gunsteling fotos.