Tag Archives: beskerm

Valentynsdag . . . ‘n finansiele uitgawe of ‘n liefdesgawe . . .

Posted on by
Reply

love 3Daar is skielik ‘n vonkel in die lug. Oral in winkelvensters is daar hartjies en liefdesengeltjies om ons te herinner, ook vir party wat vergeet het (mans) dat dit een dag is waar ons vroue graag van ons geliefdes wil hoor en hul liefde wil sien – letterlik – dat hulle ons liefhet en bewonder.

Bloemiste en restaurante kan nie voorbly nie en maak slim uit hierdie geleentheid ‘n finansiële wins. Dit is nie noodwendig sleg nie. Dalk is dit goed dat ons gedwing word om vir een dag bietjie stil te staan en weer voorraadopname te neem van ons prioriteite en van ons geliefdes en liefdeslewe.

Partydae voel dit vir my asof ons prioriteite bietjie windomkeer is. Ons gee geld vir organisasies, rugbyspanne, behoort aan bewaringsgroepe, ons koop die T-hemde, vertoon dit aan ons lyf sodat almal kan sien ons gee om, maar sodra dit by die liefde in jou lewe kom, sien ons dit as ‘n geldmaakbesigheid en weier om deel te wees daarvan. Ja, ek is bewus van die feit dat die geld na die eienaar se sak toe gaan, maar dit is nie die punt nie.

Dit is min genoeg gevra om een dag af te staan en vir diegene rondom ons te wys ons het iemand spesiaals in ons lewe. Dit is mos beter om NOU die blomme en drukkies te gee as om eendag met blomme by ‘n oop graf te staan en te smag na jou geliefde se nabyheid.

En terwyl ek skryf hoor ek al die diep, desperate gesug van menige mans. Waarom al hierdie bohaai oor iets wat ons vroue mos weet? En soos een man dit gestel het, hy sal sy vrou laat weet wanneer hy nie meer vir haar lief is nie, tot dan toe weet sy mos hoe hy oor haar voel!

Ek het onlangs ‘n video gekyk waarin die pa aan sy dogter verduidelik dat eintlike liefde dít is wat oorbly na die passie uitgewoed het. Ek dink tog die meeste vroue verlang nog altyd na die “romanse” in hul lewe, al is die passie uitgewoed. Dit is juis dan nodig om die “ou liefde” weer op te kikker.

Al kan ‘n mens nie sien jou motor makeer iets nie, neem jy hom (of is dit eintlik ‘n haar?) tog gereeld vir ‘n diens. Maak jy jou motor gereeld skoon, sit jy nuwe bande op en gee gereeld olie. Sodat jou motor saam met jou end-uit die pad kan loop. Waarom dan nie ook gereeld na jou geliefde omsien nie?

Vroue word soms stroperig gesien, minderwaardig-bewus van die mans se liefde vir hulle. Maar dit gaan eintlik oor veel meer as dit. Ons is nie mans nie, ons reageer anders oor die liefde as mans. Liefde begin vir ‘n vrou in haar hart. Sy wil weet sy word raakgesien, sy wil hê ander moet sien sy is geseën met liefde. Sy wil voel haar geliefde is nog net so mal oor haar soos in die dae toe hy haar nog die hof gemaak het met blomme en verrassings. Hoekom dan na ‘n ruk ophou hiermee?

Maak nie saak hoe die meeste mans voel oor hierdie dag nie, maar dat dit defnitief ‘n vonkel in vele vroue se oë sit (ook tot voordeel van die mans in hul lewens) is ‘n feit. Dalk moet ons onthou dat vroue van nature die versorger is en daarom op hierdie dag net so bietjie erkenning wil ontvang – juis oor die liefde van haar maat – en nie noodwendig omdat sy goed na sy huis en sy kinders omsien nie.

Sien dit as deel van jou versekeringspremie. Jou kosbaarste besittings wil jy mos teen alle kwaad (diefstal, brand ens) beskerm. Jy weet jou besittings is veilig, maar jy wil net seker maak dat daar dekking is vir dié dag wat daar dalk iets verkeerd kan loop. Gemoedsrus en waarborg sodat jy rustig deur die jaar jou gang kan gaan.

Belê in jou liefde, die renteopbrengs is altyd die moeite werd, veel meer as rand en sent. Die vrugte daarvan sal jy nog lank kan pluk. Ons hele menswees bestaan uit verhoudings. Liefde vir God, jou lewensmaat, jou kinders, familie en vriende, jou medemens, jou passies en die natuur. Niemand van ons kan sonder die liefde nie. Van die dag wat jy gebore word tot die dag wat jy sterf.  Hoe hard jy ookal daarteen stry.

Dit geld ook vir die mans in ons lewens. Bederf hom, maak hom weer bewus van jou, sit ‘n vonkel in sy oog en laat hom voel hy is die enigste een in jou lewe. Vertel hom hoe hy jou laat voel. Dit lyk dalk nie so nie, maar hulle wil ook weet hulle doen dit nog vir jou.

En meneer, verras haar dus nou en dan deur die jaar met blomme, ‘n bottel vonkelwyn of ‘n kersligete – selfs by die huis – en laat haar voel sy is vir jou nog net so spesiaal soos die dag wat jy haar verower het!
©

Foto : Internet

Lodewyk . . . baas van die plaas . . .

Posted on by
2

So ontmoet ek toe uiteindelik die haan van die laan, of eerder die baas van die plaas.  En hy regeer die plaas behoorlik – met ‘n ysterhoef.  Jonk en oud is vir hom doodbang.  Lodewyk – een ou bul, nou wel ‘n stoetbul, maar in my oё bly hy maar net ‘n bul.

Wanneer jy van hom af wegloop (so hoor ek), draai jy nie sommer jou rug op hom nie.  Hou jy hom hier uit die hoek van jou oog dop.  Net vir ingeval hy besluit hy wil jou regsien. Net omdat hy kan.

Lodewyk is geskuif van afsondering (grotendeels vir sy eie gesondheid en aan die anderkant vir die mense op die plaas se veiligheid) na die koeikamp.  Nou is hy besig met “onderhoudwerk”, die taak waarvoor hy aangeskaf is.  Hy het ‘n klomp koeie wat hy moet gelukkig hou.

Moenie dink dit laat sy gemoed bietjie sak nie.  Mens sou dink met so ‘n vooruitsig behoort hy van oor tot oor te glimlag. Nee, o griet, die arme bul is nou tienkeer erger.  Mens sou sweer dis slawe-arbeid. So vat manlief my die naweek om vir Lodewyk te gaan kyk.

Eers moet daar ‘n strategie uitgewerk word.  Vyf treё vorentoe, en dan eers bietjie stilstaan.  As Lodewyk met sy rug na ons toe staan, moet ons tien treё vinnig vorentoe en drie treё na links beweeg.  Kyk hy vir jou, moet jy hom nie in die oё kyk nie.  Ek oordryf bietjie, maar dit is omtrent net so erg.

Dis toe net daar wat ek my vererg.  Wie dink Lodewyk is hy nou eintlik?  Ek meen, wie kyk dat hy elke dag vars water het? Wie kyk dat die voerkuil behoorlik volgens formule gemeng word vir sy spesiale dieet sodat hy kan stamina hê vir sy lewenstaak?  Wie kyk dat sy waterkrippe skoon is, sy kamp se drade heel is?  (Ek moet erken – ek sou ook sy kamp se drade gaan heelmaak het – dis veiliger).

Al wat nog kort is dat die plaasbestuurder en sy personeel voor hom moet buig as hulle hom sien.  Windgat is ‘n mooi woord.  Arrogant dalk ‘n beter keuse.  Toe ons hom (ons was nog in die boomlaning) nader – hy het ons seker geruik – hoor ek hom snortend geluide maak.  Hy begin blaas en die koeie begin vroetel.  Ek dink weer by myself – dis verregaande.  Hoe kan een bulletjie soveel mag hê?  Die flippen ding kan nie eers praat nie.

Daar staan Lodewyk in al sy glorie.  Dis nie dat hy so groot is as wat ek gereken het nie, dit is sy houding.  Dié is groter as groot.  Wilder as die wildtuin. Hy blaas en hy skoffel en kap met sy hoewe in die grond.  Dis net stof.  Hy druk die koeie met sy groot kop weg van die draad.

Die koeie is skoon beteuterd.  Hulle hyg na asem en trippel senuagtig rond.  In my verbeelding sien ek hoe lawe hulle mekaar met lanfer-lappies.  Lodewyk is op dreef – hy paradeer langs die kamp se draad, gee ons sulke vuil kyke en beloof ons allerhande dinge met sy liggaamstaal (en in duidelike snork-taal) as ons dit sou waag om nader te kom.

Aan die anderkant van die kamp is manlief net so hard besig om te snork en om my agter hom te probeer hou.  Hy moet sy eie koei beskerm.  Hy is nou wel nie (meer) ‘n stoetbul nie en ek nie meer die jong vrugbare koeitjie nie, maar ons het net mekaar.

Ek lag stilletjies tog te lekker.  Lyk my dit is maar hoe dit is – met mans.  Elkeen beskerm maar net wat syne is.  Tot die dood toe. Ons vroue kan maar agteraf tongklap en kopskud, maar eintlik geniet ons die hele gedoente.  Dit laat ons tog veilig en bemind voel.

Met Vadersdag om die draai is dit dalk nou net die tyd om daardie bul in jou lewe behoorlik te bederf.

(Die storie het ek seker so byna twee jaar terug geskryf vir ‘n ander blad, maar dit bly een van my gunstelinge gebeurtenisse)     Foto :  The one and only Lodewyk . . . .

Drome of nagmerries

Posted on by
5

oor 'n koppie koffie  

Uit pure verveeldheid kyk ek gisteraand ‘n DVD, Pirates of the Carribean – Dead man’s Chest.  Glad nie my tipe vermaak nie, maar as ek verveeld is, lees ek tot die kinders se ou geskiedenis- en aardrykskunde handboeke.  Moenie laat daar van my gesê word dat ek net prentjies kyk nie.  Met al hierdie drogbeelde nog vars in my gedagtes, gaan slaap ek toe later. 

Ek moes dit geweet het, droom sal ek droom hieroor.  Van kleinsaf het ek die gawe om elke dag my drome te onthou, a is dit net vir ‘n dag of twee.  Gewoonlik dit wat ek sien, hoor of ervaar in die dag, het ‘n duidelike invloed op my drome. 

Vanoggend is ek skoon moeg, my bene behoorlik lam toe ek wakker skrik, nes asof ek regtig weggehardloop het vir die monsters.  Hulle (my bene) was skoon swaar van moegheid, my hart het geklop teen die spoed van lig en ek was papnat gesweet. 

‘n Rukkie terug het ek ‘n interessante dokumentêr gesien waar hulle Olimpiese Spele-atlete aan masjiene koppel en dan moes hierdie atlete in hul verbeelding die wedloop aflê.  Verstom het die wetenskaplikes opgemerk dat dieselfde spierreflekse en inspanning gebruik word soos wanneer hierdie atlete die wedloop fisies sou aflê. 

Dit is seker dan hoekom my bene so moeg was, want in my drome het ek weggehardloop, was ek vol vrees vir hierdie monsters en hul gemaskerde vriende (daar is mos niemand wat vir my sê : “dis OK, jy kan maar ontspan, dit is net ‘n droom” nie).

Wat my weer laat dink – mors ons nie ook maar soms goeie energie en tyd aan negatiewe dinge nie?  Laat ons ons rondjaag, helder oordag, deur monsters wat ons lees, hoor en ervaar nie.  As ons soggens die koerante oopmaak, sommer nog op die voorblad, is daar slegte nuus.  Begin ons die dag sleg as ons nuus op televisie kyk.  Die verkeer is sleg, die radio is aan en ons luister nuus – moord, verkragting, roof, korrupsie.  Hierdie beelde bly heeldag in ons gedagtes en neem alle goeie en positiewe gedagtes weg van ons. 

Ek maak deesdae ‘n punt daarvan om soggens saam met my koffie na mooi musiek te luister.  Al kry ek tyd net vir een of twee snitte.  Ek het op my rekenaar ‘n paar fotos waarvoor ek nooit moeg word om na te kyk nie.  Van hulle is natuurfotos, ander is fotos van my gesin, familie, vriende en ‘n paar ander wat vir my laat dink aan lekker tye in my lewe. 

Met my musiek, my koffie en hierdie fotos, o ja – en my “morning papers” – spandeer ek dan my eerste halfuur of uur soggens vroeg aan positiewe dinge.  Kry ek dan terselfdertyd tyd om dankie te sê vir hierdie dinge in my lewe.  Want as jy kan dankbaar wees vir dit wat jy het, hoe klein of hoe min, glo ek sal daar nog meer op jou lewenspad kom.  Dit is goeie energie wat jy uitstraal en hierdie goeie energie beskerm jou sommer teen alle onheil. Is die res van die dag ‘n droom in plaas van ‘n nagmerrie waar ek al my energie en tyd moet spandeer om van my af weg te hou!!

Mag jou dag vandag soos ‘n droom verbygaan – een vol lekkerte waar jou tone eintlik omkrul by die herrinneringe hiervan en die smaak van die mooi dag soos heuning nog lank aan jou verhemelte klou en jy kort-kort die smaak daarvan kan proe.  Mag ons onsself besig hou met die mooi van die natuur, ons passie vir die lewe en ons liefde vir ons dierbares.

 Lorraine