Valentynsdag . . . ‘n finansiele uitgawe of ‘n liefdesgawe . . .

love 3Daar is skielik ‘n vonkel in die lug. Oral in winkelvensters is daar hartjies en liefdesengeltjies om ons te herinner, ook vir party wat vergeet het (mans) dat dit een dag is waar ons vroue graag van ons geliefdes wil hoor en hul liefde wil sien – letterlik – dat hulle ons liefhet en bewonder.

Bloemiste en restaurante kan nie voorbly nie en maak slim uit hierdie geleentheid ‘n finansiële wins. Dit is nie noodwendig sleg nie. Dalk is dit goed dat ons gedwing word om vir een dag bietjie stil te staan en weer voorraadopname te neem van ons prioriteite en van ons geliefdes en liefdeslewe.

Partydae voel dit vir my asof ons prioriteite bietjie windomkeer is. Ons gee geld vir organisasies, rugbyspanne, behoort aan bewaringsgroepe, ons koop die T-hemde, vertoon dit aan ons lyf sodat almal kan sien ons gee om, maar sodra dit by die liefde in jou lewe kom, sien ons dit as ‘n geldmaakbesigheid en weier om deel te wees daarvan. Ja, ek is bewus van die feit dat die geld na die eienaar se sak toe gaan, maar dit is nie die punt nie.

Dit is min genoeg gevra om een dag af te staan en vir diegene rondom ons te wys ons het iemand spesiaals in ons lewe. Dit is mos beter om NOU die blomme en drukkies te gee as om eendag met blomme by ‘n oop graf te staan en te smag na jou geliefde se nabyheid.

En terwyl ek skryf hoor ek al die diep, desperate gesug van menige mans. Waarom al hierdie bohaai oor iets wat ons vroue mos weet? En soos een man dit gestel het, hy sal sy vrou laat weet wanneer hy nie meer vir haar lief is nie, tot dan toe weet sy mos hoe hy oor haar voel!

Ek het onlangs ‘n video gekyk waarin die pa aan sy dogter verduidelik dat eintlike liefde dít is wat oorbly na die passie uitgewoed het. Ek dink tog die meeste vroue verlang nog altyd na die “romanse” in hul lewe, al is die passie uitgewoed. Dit is juis dan nodig om die “ou liefde” weer op te kikker.

Al kan ‘n mens nie sien jou motor makeer iets nie, neem jy hom (of is dit eintlik ‘n haar?) tog gereeld vir ‘n diens. Maak jy jou motor gereeld skoon, sit jy nuwe bande op en gee gereeld olie. Sodat jou motor saam met jou end-uit die pad kan loop. Waarom dan nie ook gereeld na jou geliefde omsien nie?

Vroue word soms stroperig gesien, minderwaardig-bewus van die mans se liefde vir hulle. Maar dit gaan eintlik oor veel meer as dit. Ons is nie mans nie, ons reageer anders oor die liefde as mans. Liefde begin vir ‘n vrou in haar hart. Sy wil weet sy word raakgesien, sy wil hê ander moet sien sy is geseën met liefde. Sy wil voel haar geliefde is nog net so mal oor haar soos in die dae toe hy haar nog die hof gemaak het met blomme en verrassings. Hoekom dan na ‘n ruk ophou hiermee?

Maak nie saak hoe die meeste mans voel oor hierdie dag nie, maar dat dit defnitief ‘n vonkel in vele vroue se oë sit (ook tot voordeel van die mans in hul lewens) is ‘n feit. Dalk moet ons onthou dat vroue van nature die versorger is en daarom op hierdie dag net so bietjie erkenning wil ontvang – juis oor die liefde van haar maat – en nie noodwendig omdat sy goed na sy huis en sy kinders omsien nie.

Sien dit as deel van jou versekeringspremie. Jou kosbaarste besittings wil jy mos teen alle kwaad (diefstal, brand ens) beskerm. Jy weet jou besittings is veilig, maar jy wil net seker maak dat daar dekking is vir dié dag wat daar dalk iets verkeerd kan loop. Gemoedsrus en waarborg sodat jy rustig deur die jaar jou gang kan gaan.

Belê in jou liefde, die renteopbrengs is altyd die moeite werd, veel meer as rand en sent. Die vrugte daarvan sal jy nog lank kan pluk. Ons hele menswees bestaan uit verhoudings. Liefde vir God, jou lewensmaat, jou kinders, familie en vriende, jou medemens, jou passies en die natuur. Niemand van ons kan sonder die liefde nie. Van die dag wat jy gebore word tot die dag wat jy sterf.  Hoe hard jy ookal daarteen stry.

Dit geld ook vir die mans in ons lewens. Bederf hom, maak hom weer bewus van jou, sit ‘n vonkel in sy oog en laat hom voel hy is die enigste een in jou lewe. Vertel hom hoe hy jou laat voel. Dit lyk dalk nie so nie, maar hulle wil ook weet hulle doen dit nog vir jou.

En meneer, verras haar dus nou en dan deur die jaar met blomme, ‘n bottel vonkelwyn of ‘n kersligete – selfs by die huis – en laat haar voel sy is vir jou nog net so spesiaal soos die dag wat jy haar verower het!
©

Foto : Internet

Watter soort blom is jy?

Nou dat Lente amper hier is (jippie!!!!) begin my kop weer na die tuin staan.  Is ek lus vir kleur na die verskriklike koue winter waar alles in die Vrystaat verdor tot ‘n melankoliekerige kleur van ‘n lewelose wit en vaalgeel.  Kry ek lus vir bessierooi, purperpers, goudgeel, spookasempienk en kobaltblou kleure in my tuin. 

Min mense wat my ken weet dat die rooi hisbiskus my gunsteling blom is.  Daar is iets omtrent hierdie blom wat met my siel werfskaf.  Het hoeka vir manlief gesê die dag as ek oorle hoef hy nie my graf met vars blomme te bedek nie.  Plant vir my eerder ‘n bloedrooi hisbiskus.  Twee sal ook “nice” wees.  Ek kan terselfdertyd in die koelte lê, my vel brand hoeka tog te vinnig en ek kan my terselfdertyd verlekker aan die mooi kleure.

Lank terug roep ‘n vrou my agterna terwyl ek wegstap.  Ons het mekaar geken maar nie as vriendinne nie.  Net nou en dan op straat of in winkels mekaar gegroet en hier en daar ‘n paar woorde gewissel. 

 Hierdie spesifieke dag sê sy vir my, “Weet jy, ek wou al lankal vir jou sê jy laat my altyd aan ‘n bloedrooi hisbiskus dink.”  Daar staan ek, skoon verstom ~ en die volgende oomblik huil ek dat die biesies bewe.

Die arme vrou is in ‘n toestand, vra wat het sy verkeerd gesê en ek probeer vir haar verduidelik sy het alles reg gesê.  Ek was juis die dag op ‘n laagte en my selfbeeld was nie op standaard nie en hier kom sy en sê ek laat haar dink aan my geliefkoosde blom. 

Dit was mooipraat om haar beter te laat voel, maar of sy ooit sal verstaan wat sy daardie dag vir my beteken het, dit weet ek nie.  Ek was op ‘n wolk.  Dat ‘n paar woorde my so vinnig uit die as kon tel! 

Van daardie dag af probeer ek om mense as blomme te sien.  Daar is ‘n paar rose, sonneblomme, sweet-peas, lelies en viooltjies onder my vriendinne en kennisse.  En daar is ook ‘n kaktus of twee. As jy die dorings miskyk en dit mooi hanteer is hulle net so pragtig soos die ander blomme.

Watter blom is jy?  Hoe sien jy jouself in hierdie wêreld waar water en kunsmis (liefde, vergifnis, aanvaarding ens) maar skaars is?  ‘n Wêreld waar ons mekaar eerder flenters trap onder ons voete en die versorging en instandhouding van vriendskappe maar yl gesaai is?

Kan jy blom sonder die nodige instandhouding, of is jy die tuinier wat van een blom na ‘n ander blom hardloop met die tuinslang maar in die proses nooit ‘n druppel water vir jouself oorhou nie?

Laat ons blom, nie net vir die oog van ander nie, maar ook vir die selfbevrediging wat dit aan onsself gee.