Salig! As my nuwe jaar so begin, kan ek vir vir 2011 sê “bring it on!” Gisteraand het ons en ons kinders die oujaar afgesluit met ‘n braai op die plaas. Terwyl ons aan tafel gesit het, het die reën (dit het al eintlik die heeldag gereën en net gestop sodat ons kon braai) saggies op die plaashuis se sinkdak geval. Daar was geskerts aan die tafel, daar was onthou-jy-nogs en, wanneer niemand gekyk het nie, was daar trane in my oë.
Hoe bevoorreg was ek nie!! My man en al my kinders om een tafel. In een huis. In vrede. In oorvloed. In goeie gesondheid. In een stuk. In liefde. Wat meer kan ‘n mens wil hê. Die afgelope tyd het menige mens vir my gevra wat ek wil hê vir 2011.
Sonder om blasé te klink, het ek gesê “niks”. Party het my wel snaaks aangekyk, maar dit is hulle saak. Ek het alles wat ek moet hê en wat ek wil hê. Ek was nog nooit in my lewe materialisties nie. Het al soveel mense met so baie besittings gesien wat sielsongelukkig was.
Die dinge in die lewe wat my gelukkig maak, kos nie geld nie. Kan jy dit nie koop nie. Nie eers op ‘n uitverkoping nie. Hartsgeluk – Vrede – Liefde – Aanvaarding – Vriendskappe – Sonsondergange – Natuurskoon – Reëns – Sonnige dae – Kaggelvure – Geleenthede – Familie – Huweliksgeluk – Gesondheid . . . en nog baie meer.
Vanoggend toe ek wakker word (en manlief wat vir my koffie bed toe bring), is ek skielik opgewonde. ‘n Nuwe jaar . . . nuwe verwagtinge. Ek is so reg soos wat kan kom. En jy? Vir jou wens ek al hierdie dinge hierbo – en nog meer. As jy dit het, is al die ander dinge onnodig.
Ek het gister ‘n mooi sms van ‘n vriendin ontvang. In Engels. Ek deel dit met julle.
“Lke birds, let us leave behind what we don’t need to carry . . . Pain, sadness, bitterness, fear and regrets . . . Fly light – Life is beautiful! If 2010 didn”t end up the way you planned . . . just remember . . . 2011 is created specially for you to start new . . . enjoy every new moment!”
Mag elke oomblik van jou 2011 gevul wees met voorspoed, vrede en vreugde!
Lorraine
Vreemd hoe die lewe jou skommel. Ons het 16jr gelede besluit om Kaap toe te kom. Die kinders was klein, ons wou by die see bly. Ons het geskuif. Met die idee om hier by die see te kom aftree. En ons het amper – tot die resessie gekom het. Bouwerk in die kusdorpe het feitlik opgedroog, manlief (wie se ambag messelaar is) moes kompeteer met eks- polisiemanne, onderwysers, staatsamptenare wat ook begin bou het en dan kan jy nie meer appels met appels vergelyk nie.