Draai om en loop weg . . . dis gesonder!

4 Deadly effects of Anger on your Health

Om stil te bly en die minste te wees beteken nie jy is swak nie.  Dit verg moed en krag. En dit is ook nie die moeite werd om so kwaad te raak nie.  Dit is net JOU eie gesondheid wat daaronder ly.|

Source : Internet

Foto-Pretsel 20

Minste

Dis nie altyd so maklik nie.  Die mens se natuur wil hoofrol speel. As ons te nagekom word, wil ons terugveg.  Soms is ons vinniger met die mond as met die verstand.

Ek is gewoonlik heeltemal verstom wanneer iemand my verbaal aanval, veral as ek heeltemal onskuldig is.  Ek bly stil.  Nie uit eie keuse nie, ek is letterlik stom want op daardie oomblik gaan daar honderd dinge tegelyk deur my kop.  Agterna dan dink ek, ek was dom, ek moes dit vir haar/hom gese het of ek moes dit gedoen het.  Maar altyd te laat met die goeie raad aan myself.

Eendag noem ek dit aan ‘n vriend (was ons predikant) dat ek soms wens ek kan dadelik terugbaklei want die ander persoon dink hy/sy het die oorhand.  Se hy vir my toe die volgende. “Onthou, jou swakste eienskap is gewoonlik ook jou sterktste eienskap”.  Het my ‘n rukkie geneem om dit heeltemal te begryp.  Maar dit is waar.  As ek moes onmiddellik terugbaklei het, sou die situasies seker heelwat slegter afgeloop het.

Ek gaan nie jok nie, maar soms, net soms wens ek ek was bietjie vinniger . . . .

Oplossings vir die winter, resessies en ander oorlewingsprobleme . . .

 

hibernation-dormouse

Almal trek swaar.  Om te oorleef met die huidige pryse van kos en brandstof, is nie vir sissies nie.  Jy moet hare op jou bors, tande en rug hê!  Ek hoor gisteraand ‘n advertensie op televisie waar hulle die mense vertel dat trou vandag nog ‘n “bargain” kan wees.  As alles in aggeneem word, en dit sluit trouring en wittebrood uit, kan hulle ‘n troue reël vir ‘n bedrag tussen R40 000 en R45 000.  Ek het amper regagteroorgeslaan.  Dit sal my heeltemal van trou afsit.

Die armes word nog net armer.  En met die resessie is daar nie eers vinnig iets op die horison wat ons met ‘n lig kan sien nie wat uitkoms kan bring nie.  Waar sny jy?  Wat los jy?  Ons móét eet, ons móét ons kinders skooltoe stuur, ons móét by die werk uitkom.  Ons móét warm water hê om te bad, ons móét krag hê om te kook. En ons voel skuldig as iemand vir ‘n stukkie kos kom bedel en jy dink by jouself “hierdie vier snytjies brood is broodnodige kos vir my gesin”!

My hart breek as ek die pensioenarisse met hulle karige pensioentjies in die winkels sien.  Hulle draai en draai en draai daardie artikel om en aan die einde beland dit maar weer net op die rak.  Selfs mieliemeel kos deesdae ‘n fortuin.  Doodgaan is ook nie ‘n opsie nie, want begrafnisse kos baie geld.

Iets wat ek deesdae ondervind is dat mense grappies maak omtrent hulle omstandighede. Die een ou sê nou die anderdag, hy praat maar min deesdae want hy spaar dit vir die moeilike tye wat voorlê.  ‘n Ander spog en sê hy het gister wors gebraai – dit is deesdae ‘n luuksheid.  Die Huisgenoot se randrekkers raak deesdae ‘n broodnodige resepteboek in ons huise.

Die slim mense sê mos hoeka ons gebruik humor om ons deur krisisse, rampe en swaarkry te help.  Dit is toe dat ek dink my plan om die winter, resessie en ander finansiële probleme uit te wis, is nogal ‘n grênd plan.  Hibernasie. Winterseisoen. Vir tenminste ‘n hele paar maande.

Dink net, as Suid-Afrika elke jaar 3-4 maande kan hiberneer, wat sal dit nie vir ons beteken nie.  Soveel probleme kan in daardie tydperk aangespreek word.  Die moontlikhede is legio!!!  En boonop kan ek genomineer word vir ‘n Nobelprys!

Eerstens kan ons almal genoeg rus kry.  In hierdie drie maande hibernering is jou verlof ingesluit, asook alle publieke vakansiedae en naweke.  Siekverlof, kraamverlof en spesiale verlof.  Skoolsiek ook.  Die res van die jaar moet ons skouer aan die wiel sit.  Sodoende is daar ook nie tyd vir misdrywe en kriminele aktiwiteite nie.

Tweedens kan die natuur weer herstel.  Bome kan groei, velde kan herstel en diere kan rus. Implemente en voertuie kan tot stilstand kom en sodoende kan die osoonlaag ook weer tot normaliteit terugkeer.  As daar nie gasse vrygestel word nie, is daar niks wat die osoonlaag irriteer nie.

Ons liggame kan herstel en nuwe selle kan groei en regmaak wat binnekant verkeerd loop.  Ons kan van oortollige gewig ontslae raak wat dan ook terselfdertyd ander mediese probleme uitfasseer soos hoë bloeddruk, cholesterol (van al die ryk kosse wat ons in die winter verorber), stresverwante siekte en padwoede.

Inflasie kan beter beheer word (niemand kan koop in daardie tydperk nie) en dink net watter groot besparing kan ESKOM maak.  Geen verwarmers, elektriese komberse en warmwatersilinders wat ooreis word nie.

Uiteindelik sal daar minder oorloë wees.  Niemand gaan tog lus wees om na 3-4 maande se heerlike ontspannende slaap weer aan die gang te kom om verder oorlog te voer nie.  Daar skakel ons sommer ook die moontlikheid van oorlog uit aangesien 8 maande nie die moeite werd is om so ‘n perd op te saal nie.

Ek weet dit klink na heerlike dagdromery en “snert”, maar dit is nie.  Gaan sit en dink mooi oor al die voordele hieraan verbonde.  Ek, persoonlik, kan nie dink aan een nadeel nie!

Foto : Internet

Kopiereg voorbehou

 

Kliek . . . Kliek

 

 

remote-buddy-stylish

 

Ook maar goed die brandblusser in my huis werk nie met ‘n afstandbeheer-kontrole nie.  Ek ken moeilikheid en ek ken modder, en dit sou beslis nie modder gewees het nie. 

Dis nie dat ek die ding nie gewerk kry nie, maar om die regte kontrole tussen die miljuisendes wat rondlê met die eerste opraapslag te vind sonder om paniekerig te raak, sal my al baie help.  My geluk is dat teen die tyd wat ek die regte een vind, is my huis klaar afgebrand.

Geen wonder my kinders spot en probeer my kalmeer as iets aan- of afgesit moet word nie.  “Bedaar nou ma, haal diep asem, konsentreer en fokus.  En moenie ma se arms so paniekerig rondpluk nie!  Is dit nou weer te veel knoppies?  Lyk my ma is erg tegnologies gestrem.” 

En laat ek nou toevallig my selfoon optel, dan is hulle vinnig om te vra wat ek wil ek nou weer aan- of afsit.  Kan ‘n mens nie eers meer na jou selfoon reik nie?  Vandag se kinders dink mos as jy sê hulle is met instrumente gebore, hulle onder die indruk is jy praat van instrumente wat met afstandbeheer-kontroles funksioneer.

Op die koffietafel voor die televisie lyk dit deesdae soos ‘n stalletjie op die Kaapse Parade.  Van alles en nog wat.  Daar is vir elke toerusting ‘n kontrole, van die televisie tot die DVD-speler, musieksentrum, videospeler en dan nog die lugreëling en die DSTV s’n.  En onlangs, die onheilige X-boks.

Dan is die koffiemasjien, mikrogolfoond s’n en Boeta se battery-aangedrewe motor se kontroles beland ook nog tussenin.  By dit lê die selfone ook daar, hard besig om te kompeteer met die knoppiemania.

Ons leef in ‘n gemaklike wêreld.  Ek besef deesdae dat die meeste oefeninge wat die meeste mense kry, is om knoppies te druk.  Vir die alarm, die motorhuisdeure, ons klank en beeldsentrums, rekenaars en telefone, autotellers, motors, krag en enigeiets onder hierdie son.

Ek het nou onlangs eers Adam Sandler se jongste film, Click, gesien (ja, altyd mosterd na die maal, ek weet!) en lyk dit vir my die beste ding nog naas gesnyde brood.  Dink net aan al die voordele van so ‘n “ultimate gadget”. 

Eerstens, rus en vrede vir ‘n baie, baie lang tyd.  Stilte as dit te veel lawaai, geluide as die oomblik te stil word, mooi herinneringe wat weer en weer opgeroep kan word – die slegtes vermy jy totaal en al – en al die rompslomp wat jy kan uitsny om vinnig en doeltreffend by die kern van die saak uit te kom. 

Boonop kan jy al daardie mense wat jou so grensloos irriteer en kwaadmaak, op pause sit en al die frustrasies op hul uithaal sonder die kans dat jy dalk jou werk, jou man, vryheid of iets dergeliks soos jouself sal verloor in die proses.  Padwoede-statistieke sal nie bestaan nie.

As manlief begin kerm oor die politiek, fast forward jy hom (en sommer terselfdertyd die nuus ook) tot in die toekoms, of maak jy vinnig ‘n plan as jy wag op belangrike nuus – dit sal my stresvlakke en bloeddruk dan nie so hoog opjaag nie.  Die mooi tye in my lewe sou ek oor en oor speel, my verlekker daarin en myself emosioneel weer versterk.

Maar aan die ander kant sou die lewe darem maklik in chaos kan verval. Stel jou voor ek en manlief het elkeen so ‘n geheime masjientjie en ons druk dit perongeluk op dieselfde oomblik, hy vorentoe en ek agtertoe.  Waar ontmoet ons mekaar dan? Iewers teen die voorhekkie? 

Of nog erger, sê maar ons verêrre ons op dieselfde tyd vir mekaar en druk gelyktydig die pause knoppie.  Mens, wie gaan weet van ons penarie? 

Teen die tyd wat iemand ons vind is ons dood(stil) en sal dit sekerlik die raaisel-moord in jare wees! Veral een sonder bewysstukke!  Nie eers die destydse Skerpioene sal weet wat hulle, newwermaaind ons, getref het nie.

Nee wat, daar is twee dinge waaroor ek baie bly is.  Eerstens, dat ek nie die gawe besit  om in die toekoms te kan sien nie.  Dit wat ek môre en oormôre te wagte is (waarvan ek alreeds kennis dra), is al soms al klaar te veel vir my brose lyfie.  Veral as jy weet jy kan niks daaraan doen nie. 

Want soms, op die mees onmoontlikste tye in hartseer en tragedie, gebeur die mooiste dinge ook.  Soos om iemand te ontmoet wat vir jou later ‘n kosbare vriendin word.  Word daar ook uit die hartseer iets moois gebore, die geboorte van ‘n kind of kleinkind wat jou lewe verryk en vervolmaak.  Sou jy die ellende in jou toekoms sien, sou jy jou paadjie dalk anders laat verloop het – sonder die kans om nuwe dinge en mense te ontmoet en te ervaar.

En tweedens is dat niemand so baie van my gehou het om vir my so ‘n Click-afstandbeheerkontrole te gee nie.  Veral nie vir Kersfees nie.  Maar aan die anderkant sou ek graag die lekkerte van saamwees met my man en kinders en familie in die feesseisoen wil vashou en weer en weer wou herleef. Veral in vandag se besige en materialistiese lewe. En siende dat ek nie meer vandag se kind is nie!