Kerrie-kos . . .

Ek lief my kerrie op enige dag. As ek my oe toemaak ruik ek my kind-kombuis waar Ma besig is om haar kerrie te maak. Daar is soveel vrae wat ek nog wou vra (haar kerrie-resep sou een wees) maar haar tyd op aarde het vinnig leeggeloop. Op 11 jaar was die kerrie-resep die laaste ding op my brein. Om op so ‘n ouderdom (is enige ouderdom hoegenaamd gepas????) jou ma te verloor is nie ‘n grap nie. Reenerige dae soos vandag wil ek haar kerrie ruik. En verlang toe alles nog reg was.

Maar die Liewenheer het my vergoed met ‘n man wat net so lekker kerrie maak. Anders as Ma s’n, maar ewe lekker. Sy resep het ek vir ewig gebere vir my seuns (wat self lief is vir kosmaak en nou en dan dit ook maak).

Hier is manlief se resep.

beesvleiskerrie

500-600g beesvleisblokkies
2-3 eetl sterk kerriepoeier
1 tlp knoffel
2 groot uie gekap
1 tlp borrie
½ tlp fyn komyn (Jirrah) (engels – cumin)
½ tlp rooipeper (pas aan na smaak)
½ tlp fyn gemmer
4-5 lourierblare
1 blikkie tamatiepasta
Sout en Peper

Verhit olie in pot.
Braai uie en knoffel tot ligbruin. Verwyder uit pot.
Braai vleis bruin. Verwyder eers weer die vleis.
Gooi uie/knoffel terug in pot.
Gooi komyn, borrie, gemmer en rooipeper by en roer vinnig sodat dit nie aanbrand nie (dit raak bitter) en voeg ‘n koppie water by.
Sit die vleis terug in die mengsel.
Voeg klein bietjies water by indien dit droogbraai.
Kook mengsel tot vleis byna sag is.
Voeg 5 aartappels in blokkies gesny by en kook tot vleis/aartappels sag is.
Voeg tamatiepasta by asook sout en peper na smaak.
Prut vir nog so 10-15 minute. Roer goed deur.
Bedien op rys met tamatie-salsa, blatjang, klapper en piesangskywe of my gunsteling, bulgaarse joghurt met fyngekapte mintblare. Ons kon nie vars mint kry nie en het sommer droee mint gebruik (regs voor op hooffoto).

Geniet dit!!

“There are three things, and three things only, that can lift the pain of mortality and ease the ravages of life,” said Spider. “These things are wine, women and song”…

“Curry’s nice too” pointed out Fat Charlie”
― Neil GaimanAnansi Boys

Warm tot baie warm . . .

11598503-children-fishing-in-a-river-nostalgic-aged-sepia-tone

Ek lê hier op my bed, ‘n waaier van die dak en een langs my en nogsteeds tap die sweet van my af.  Elke jaar as dit winter is sweer ek ek sal nie weer kla oor die somer nie.  Tot dae soos vandag.  My brose lyfie en my ouderdom kan nie meer die uiterstes hanteer nie.

Vandag verlang ek na ‘n plaasdam wat ons nooit gehad het nie.  Ek was altyd so jaloers as my maters na ‘n naweek terugkom koshuis toe en vertel van ure se plesier-swem in ‘n plaasdam.  Ek kon my net voorstel . . . ‘n gelag en ‘n geplons terwyl tortelduiwe op nabye takke sit en die gejillery aanskou.

Dis dae soos vandag dat ek wens waatlemoene was nog twee vir R20.  Soet en rooi as Pa dit in skywe sny.  Die waatlemoen-smeerdery agterna was baie pret.  En dan, as jy so taai is dat jou vingers aanmekaar kleef word die soet en die taai en die warm van jou lyf afgespuit met ‘n tuinslang.  Wat natuurlik weer vir nog pret sorg.

Dan is dit ook die dae wat ek roomyskarretjies mis.  Wat van veraf sy klokkie lui soos hy afkom in die straat.  En ma’s en pa’s rondskarrel om los sente te kry om vir elkeen ‘n vrugte-yssie te koop.  Of, as dit goed gaan . . . ‘n regte “cherry top” . . .

Ek mis die speletjies wat ons in die aande gespeel het.  Wegkruipertjie, vrot-eier, koljander-deur-die-bos . . . en die buurt se kinders wat almal sommer vir ai-tog-dis-lekker om die blok stap.  Niemand wat jou veiligheid bedreig nie.  Geen wonder obesiteit was nog nie so ‘n krisis nie. Ons het meer as genoeg oefening gehad.

Toe ek groter word, het ons saans na ete buite gesit.  Op tuinstelle wat sulke diamantpatroontjies op jou vel gemaak het.  Daar het ons gesit en soveel onthou-jy-nogs uitgepak.  Meestal het ons gelag dat die trane loop en soms het ons ‘n traan gepik oor iemand wat alreeds nie meer met ons was nie.

Drome is gedroom.  Alle vrese is besweer.  Alledaagse krisisse is in perspektief gebring en sou jy ‘n bietjie grootkoppig en hardkoppig wees het jou sibbe jou vinnig teruggebring aarde toe.  Daar was nie tyd vir houdinkies nie.

Buite het dit geruik na grond, na varsgesnyde grasperke, die chloor in die spreiers wat so tik-tik-tik die grasperke en akkers natlei.  En skoon lug.  Orals het jy mense gehoor lag, gesels, verby jou huis geloop en geselsies aangeknoop.  Almal het almal geken.  Vandag ken ek nogsteeds nie my bure nie.

Die samelewing van vandag misgun ons kinders om soos ons van ouds saans op die gras te le en na die sterre te kyk.  As die hitte jou uit die huis jaag, le ons almal op die gras op ons rug.  Soek ons komete en sterre-prentjies aan die hemelhange.  Skoon vergete van die hitte wat druk.

Ek mis ook die stoepslapery.  Waar jy jou matras uitpak op die stoep en in rus en vrede ‘n koele nagrus kon beleef.  Vandag is dit selfs onveilig in jou eie huis agter slot en grendel te slaap.

As die hitte te erg geraak het, het Pa ons in die kar gelaai en dorp toe gery waar ons “window shopping gedoen het” . . .  altans, die grootmense.  Ons kinders het na hartelus saamgedrentel, mekaar besig gehou . . . enigeiets net om van die hitte van die huis weg te kom.

Ek mis die sorgvrye dae van die somer.  Waar ons so besig gehou was dat die hitte selde ‘n stopstraat geword het.  Waar die hitte ons nie teruggehou het van pret en plesier nie.  Waar hitte jou gedwing het om die natuur te geniet.  Om nuwe dinge te ontdek.  Om jou humeur, jou gemoed en jou lyf af te koel.

Dis meestal in die hitte buite ons huis dat ek weer mens geword het.  In die teenwoordigheid van hulle wat vir my lief was en my aanvaar het vir wie ek is.

Fotobron : Internet

My “coping skills” of eerder . . . die tekort daaraan . . .

 

bol

Vandag het ek maar net weer besef . . . my “coping skills” is lankal nie meer wat hulle was ‘n paar jaar gelede nie.  Kom daar nou krisisse oor my pad tree die “fight or flight” in werking en is die kanse 90% groot dat ek eerder sal vlug.

Waar ek voorheen  sonder om tweekeer te dink my moeilikhede in die oe sou kyk en dit uitsorteer voel dit nou eerder asof iemand my vra om Tafelberg kaalvoet oor te steek met die geringste teken van ‘n krisis.  Ek kan dit skaars glo . . . waarheen het my vuur en vlam verdwyn?

Is dit die ouderdom?  Is dit die hormone?  Of is dit al die stres wat ‘n mens ophoop en nou is my potjie vol?  Het ek rigting verloor?  Glo ek nie meer aan my eie oordeel nie? Wat dit ookal is, dit maak die lewe vir my baie ingewikkeld.

‘n Goeie vriendin het egter nou onlangs vir my ‘n brief gestuur en die wyse  woorde gelaat  . . .

. . . maar nou ja, “in the end everything will be OK, and if it’s not OK, it is not yet the end…” 

O gaats, noudat ek daaraan dink . . . dis mos die eerste vol week wat ek weer moet werk na die kort vakansie . . . geen wonder ek voel so uitgeput en ingeduik nie.

Lekker slaap ~ more is Vrydag!!  Skielik lyk Tafelberg nie meer so groot nie . . .   😉

©

V V V’s . . .


old lady

Vreemde vliënde voorwerpe! Meeste van ons raak verskrik, verstrik en vol vrees as ons met hierdie vreemde verskynsels te doene kry. So raak ‘n klompie van ons Eva-geslag ook as ons die verskriklike, vreesaanjaende vyftigs nader.

Vyftig – oor die muur, afgeleef, op die afdraande pad, of sommer doodgewoon oud. Dis nou die wêreld se woorde vir vroue wat dié ouderdom nader of al klaar daar is. Neem nou maar modelle, aktrises en selfs die gewone vrou in die straat as voorbeeld, daar is hope werksgeleenthede vir hulle wat tussen vyf-en-twintig en vyf-en-dertig is. So asof die wat ouer is, gaan ophou asemhaal en ons oorgee aan die ewigheid as die groot V ons beetkry.

So het ek ook ‘n paar jaar gelede my vyftigste verjaarsdag met angs ingewag. Alle emosies en veranderings wou ek neerskryf oor hoe ek die doodsnikke van nege-en-veertig ervaar . En toe . . . . niks!

Nie ‘n dag ouer gevoel nie. Het oornag ook niks verander nie. Dieselfde ou brose lyfie, vetrolle op die heupe en bobene waarmee ek al jare sukkel en dieselfde bruin hare wat deesdae net al hoe vinniger sy ware (grys) kleur vir die wêreld wys en wat my beursie dunner na ‘n besoek aan die salon. Verder het alles maar nog dieselfde gebly – nie eers ‘n ekstra plooi nie.

Toe wonder ek by myself, waarom dan hierdie verpletterende, verlammende, vreesaanjaende, versmorende vrees vir die vyftigs? As ek so terugkyk het ek toe werklik eers vry begin voel. Minder gestres oor onbenullighede, ek het nie meer probeer om almal gelyktydig tevrede te stel nie, ek het liewer vir myself geword en boonop trots gewees daarop.

Ek het myself aanvaar vir wie en wat ek is, en ook vrede gemaak vir wie en wat ek nié kan wees nie. Ek voel ook nie meer skuldig as ek so nou en dan die huiswerk afskeep vir ‘n lekker interessante storieboek nie. Ek maak tyd om te doen vir waarvoor ek lus het, gaan drink ek gereeld ‘n heerlike koppie koffie saam met ‘n vriendin by ‘n koffiekroeg. En waarom nie, ons is dit mos werd!

Nou dat my seuns uit die huis is en getroud is, geniet ek dit om vakansietyd saam met hulle – tot sover as wat hulle sosiale program ‘n tydjie vir hul dierbare moeder toelaat – te kuier. En boonop hou my kleinkind my jonk – niks wat ‘n vinniger aarde toe bring as die onskuld van ‘n kind nie.  My dae van agter pannekoektafels staan (en al die flops op te eet) is verby en en die organisering van poedingtafels by die basaar of sportfunksies het lankal saam met die laaste van die dertigs verdwyn.

Dis nou lekkerder om eerder mooi aan te trek en saam met my man om ‘n tafel te sit as om by ‘n funksie agter die warm stoof te staan. Ek sê maklik nee sonder om skuldig te voel as my program te vol is en kies wat vir my lekker is om te doen.

Ek het regtig weer bewus geraak van my eie behoeftes. Dinge wat ek soms op die agtergrond moes skuif omrede my program te besig geraak het met my werk, huis, man en kinders kon ek weer uithaal, afstof en ordentlik my aandag gee.

My uitkyk op die lewe het dramaties verander. Dingetjies wat voorheen vir my belangrik was, het weggeval. Die onreg wat teenoor kinders gepleeg word, armoede onder mense en verkragting van vroue en kinders, en selfs onder mans, het ‘n groter kommer in my gewek.

Vroue wat hul kinders in bendegeweld verloor laat my saam met hulle huil, Madiba wat vir ons almal ‘n voorbeeld is laat my hoendervleis kry. Kinders wat deur stormreëns bibber en beef van die koue terwyl ons kla met die witbrood onder die arm, laat my besef dat ek niks het om oor te kla nie – allermins oor die ouderdom.

Saam met die ouderdom het ook verdraagsaamheid en geduld gekom. Ek het die ou klein jakkalsies wat soms so maklik verhoudings versuur, elkeen ‘n kospakkie gegee en op die pad gestuur. Dit is bloot eenvoudig net nie meer die moeite werd nie.

En toe, na ‘n verbysterende, verstommende en vermoeiende ondersoek, kom ek tot die gevolgtrekking dat die vyftigs vir my die volgende dinge simboliseer :

V    Vry om te wees wie jy werklik is, om jouself uit te leef en jouself te aanvaar vir wie en wat jy is (en nie is nie)

Y    Ywerig en entoesiasties te wees oor jouself, jou dierbares en oor die lewe

F     Fases . . . die wonderlike groei van ‘n vrou se lewe

T    Trots oor wat jy bereik het in die lewe, nie oor status en blinkgoed nie, maar oor dinge wat werklik saak maak in jou hart

I    Ingelig – om bewus te wee
s van jou vriende se nood asook die lyding van jou medemens én om iets daadwerkliks daaraan te doen

G    Grootgeword, gegroei sonder om te vroeg oud te word, jou humorsin te behou, minder te stres en om dolgelukkig jou nuwe fases te ervaar!

Vyftig – vry, verrykend en vrek lekker!

©

My verhouding met ander mans . . .

zwine

In my getroude lewe het ek al verhoudings met ‘n hele paar ander mans gehad.  Maak nie saak in watter dorp ons gebly nie.  As ons in ‘n nuwe plek aankom, belowe ek myself om nie oor te gee aan die versoekings om te kyk watter talent die dorp bied nie.  Maar nee, ek gaan stop gougenoeg by my nuwe vriendinne.  Hulle weet gewoonlik waar ‘n mens ‘n mens dié tipe mans kan raakloop. En gewoonlik is ek nie teleurgesteld nie en het ek ‘n nuwe man aan my sy.

Ek weet julle sal my nie glo nie, en ek maak nie verskoning vir my gedrag nie, maar ek kan nie sonder hulle lewe nie. Julle moet my maar so aanvaar.  Gelukkig het my man al gewoond geraak aan al hierdie ander mans wat hy met my moet deel.  Glo dit as jy wil, dit dra tot my skoonma se goedkeuring weg!

Ek kon nog nooit ‘n handige man weerstaan nie.  Die meeste van my probleme kan my man self mee ‘n plan maak, en hy weet ook, die ander mans in my lewe help om van my ‘n beter vrou en mens te maak.  Daarom gee hy nie te veel om nie.  Hierdie mans is nie noodwendig goedkoop met hulle dienste nie, maar, om my gelukkig te hou is my man maar bereid om sy sak te skud vir my plesiertjies.  Ek is voorwaar ‘n gelukkige vrou, want watter man sal sy vrou deel met soveel ander mans?

My eerste verhouding in my getroude lewe was met Mr Min.  Ek het hom ontmoet net kort voor my troue.  Ek wou eers niks met hom te doene gehad het nie, maar kon later net nie meer sy dienste weerstaan nie.   En so met die jare het hy homself bewys.  Ek kan na al die jare nog altyd op sy nommer druk.  Boonop hou my kant van die saak silwerskoon.

Toe ontmoet ek vir Handy Andy.  Hy is nie so rond soos Mr Min nie, en was bietjie meer veelsydig – en daarvan hou ek baie.  Hy het my regtig gehelp om van al my hardnekkige probleme ontslae te raak, probleme waarvoor my man nie eintlik kansgesien het nie.  Vir ‘n baie lang tyd het ek en die twee mans ‘n goeie verhouding gehad.

So drie jaar terug stel Mr Min sy ouer neef aan my voor.  Ek was hoflik, hom ongesiens van ‘n kant af bekyk en eers ignoreer.  Ek het alles probeer om nie weer in die versoeking te val nie, maar dit is moeilik as jy hom elke dag in die winkels raakloop.  Boonop het hy bietjie meer om die lyf en is nie bang om sy manlikheid te wys nie.  Voor ek my kon kry, het ek vir Mr Muscle geval.  Ek is tot vandag toe nog nie spyt nie.  Hy bring sy kant en sien kans om my te aanvaar met al my probleme.

Wat so handig is van hierdie verhoudings in my getroude lewe is dat ek meestal van hulle gebruik maak as my man nie by die huis is nie.  Wat ek sonder Mr Battery, Mr Exhause en Mr Tyre sou maak, weet ek nie.  Hulle is wel bietjie duurder daarom maak ek net so nou en dan gebruik van hulle dienste.  Gelukkig het die meeste van hulle ‘n waarborg.

As ek saans te eensaam raak en my man werk laat of gaan slaap vroeg, dan bel ek my goeie ou vriend, Mr Video.   Hy gee nie om dat ek hom soms net nou en dan nodig het nie.  Vreeslik geduldig.  Ons het al ure saam deurgebring.  Ons twee het al menigmaal saam gelag, saam gehuil en soms saam ons koppe geskud vir die mense.

Wat lekker is van hom, is dat ek al die praatwerk aan hom kan oorlaat en net myself geniet. Boonop gee hy ook glad nie om as ek huil nie en gee ook glad nie om as ek in my nagklere loop nie.  Hy aanvaar my net soos ek is wat beteken hy sien kans vir al my buie. Mr Video kanvan ‘n lang, eensame aand ‘n vrolikheid maak.  ‘n Regte staatmaker.

Afhangende van die tyd wat ek op hande het, en ek behoefte het aan meer, bel ek vir Mr Delivery ook.  Ek hoef nie eers agter hom aan te ry nie.  Hy gee ook nie om om my met Mr Video te deel nie.  Hy sorg gewoonlik vir pizzas, hoenderstukkies en ander heerlike eetgoed.   Dis boonop twee verhoudings wat my man soms aanbeveel as hy sien sy ou vroutjie raak te eensaam of is doodeenvoudig net verveeld.

My nuutste verhouding is met die drieling en oor hulle is ek vreeslik opgewonde.  Lyk my hoe ouer ek raak, hoe meer sien ek kansvir nog.  Gelukkig is hulle bietjie uit my koers maar ek besoek hulle gereeld.  Die enigste probleem is dat ek nooit weet watter een om eerste te kies nie.  Hulle kan nogal my sak ruk, veral as ek hulle aldrie besoek.  Dit is nie nimlike Mr Price Homes, Mr Price Clothing en Mr Price Sports.

Ek is heeltemal verslaaf aan die drie manne.  Ek kan net nie wegbly nie.  Ry ons verby hulle, probeer ek die versoeking weerstaan, maar kry altyd ‘n verskoning om vir hulle hallo te gaan sê.  Boonop gee hulle my soveel plesier en het altyd iets nuuts om my te verlei en bederf my gereeld soos hulle kan.

Ek is seker teen die tyd verstaan julle my dilemma oor die mans in my lewe.  Ek is ook seker julle is self skuldig.  Wys jou nounet, mens moet nooit sommer iemand anders veroordeel voordat jy die hele storie ken nie.  En wees eerlik met jouself, wat sal ons sonder hierdie mans in ons lewe gemaak het?

So, as julle weet van ‘n man wat bereid is om sy dienste aan my lewer, gee vir hom my selnommer.  Dit is nou as hy nie te duur is nie en nie omgee om my met nog ‘n hele paar ander te deel nie!

 

Fotobron : Internet

Die moets en moenies van 2011

Swellendam Faerie Sanctuary (5)

Hier het ons dit.  Die jaar is klaar.  More is ‘n nuwe begin.  Met sy eie reëls.  Dit is hier wat ek vasskop of vassteek.  Solank dit net effektief is. 

Ek het nie meer (op my brose ouderdom) enige nuwejaarsvoorneme nie.  Dit werk nie.  Jammer vir dié wie se lugborrel sopas gebars het.  Nuwejaarsvoorneme is uitgedink deur iemand wat die persoonlikheid van ‘n . . . nee wat, laat dit maar ongesê bly. 

Wat ek wel het, is ‘n lysie van moets en moenies vir 2011.  Nie ‘n lang lysie nie, maar dis belangrik – of, onbelangrik . . . hang af hoe jy daarna kyk.

MOENIE

1.    ja sê vir iets of iemand as jy regtig nie kans sien daarvoor nie.  (ek kom al mooi reg)

2.   musiek luister as dit niks vir jou siel beteken nie (sit liewer die radio af)

3.   elke weggooi kat of hond probeer red nie (jou sak en jou gesondheid ly daaronder)

4.   lewe om te eet nie – eet om te lewe (ai, dis moeilik, swartwoudkersiekoek roep my gereeld)

5.   ander mense se oorlog joune maak nie (soms is jy die enigste slagoffer)

6.   biblioteke besoek waar daar nie ordentlike boeke is nie (ek hoop ek kry die regte een)

7.   vinniger as die spoedgrens ry nie (ek sien nooit die kameras nie)

8.   luister na die weervoorspellings nie (verkeerde voorspellings het al mooi dae geruïneer)

9.   weer slaptjips by ‘n wegneemete-plek koop nie (waar kry mens nog outydse slaptjips)

10.  sê “nooit weer” nie (het ‘n manier om jou in die rug te kom byt)

MOET

1.  genoeg seekos eet (kanselleer die lewe om te eet hierbo uit)

2.  in die reën dans tot die water van my ore afloop (solank daar nie weerlig is nie)

3.  probeer om van skryfgoed in boekvorm te sit (manlief sal sóóóó bly wees)

4.  weer vir my ‘n swart kat kry (ek het ‘n ding oor swart katte)

5.  gaan ten-pin-bowling speel (ek dreig al jare)

6.  weer begin lees (daar was net nie tyd nie – as daar tyd was kon ek nooit ‘n goeie boek kry nie)

7.  begin om weer fotos te neem (ek mis dit en boonop het vriendin Sussa my aangesteek)

8.  leer om kerrie soos manlief te maak (as hy weg is, is ek gestrand – hoe water my mond)

9.  genoeg tyd inruimvir absolute stilte (ek kom agter my siel smag daarna)

10. iets aan my hare doen (wat weet ek nie)

Nie ‘n indrukwekkende lys nie, maar baie belangrik vir my.  Niks aardskuddings nie, maar genoeg om na uit te sien. 

Want 2011 gaan MY jaar wees – F.A.K (finish and klaar)

Mag die nuwe jaar vir jou ook jou mooiste jaar wees!  Veilig loop!

Lorraine