Dit is Augustus. Net wanneer ek dink ek kan die somersklere naderskuif, kom daar nog ‘n onverwagse koue. Ek was nog NOOIT in my lewe so onvoorbereid vir die winter nie. In Hermanus het ek nie eers wintersnagklere gehad nie, nog minder winterslakens of ‘n elektriese kombers nie. En toe het ek soms gedink dit is verskriklik koud.
Die Vrystaatse winters is nie vir sissies nie – en ek is een. Is nie eers skaam om dit te erken nie. Ek het so koud gekry, dit voel asof my tone morsdood is en nog nooit weer lewe gekry het nie. Dan vertel die mense vir jou maer mense kry gouer koud as ons lywiges. Dis ‘n infame leuen. Weet hulle hoe lank dit neem vir hierdie lyf om te ontdooi????
Hopelik is die somer naby. Ek is nou vyf maande in Bloemfontein. Soms voel dit soos jare en terselfdertyd voel dit soos gister toe ek die motor se neus in die Vrystaatse rigting gestoot het. Maar hier is ons – en ek is nog nie vir ‘n enkele dag spyt nie. Ja, ek mis my vriende en die mooi natuur, maar alles wat hier oor ons pad gekom het, is net mooi.
Goeie geleenthede, pragtige mense en ongelooflike diens. Ek en manlief werk albei – en die belangrikste van alles is, ons is gelukkig in wat ons doen. Vreemd genoeg, dit wat ons nou doen is totaal en anders as wat ons voorheen gedoen het. Het dit ons uit ons gemaksone gedwing – en dit het alles goed uitgewerk.
Ons het nou die geleentheid om jarelange se (werk) ondervinding terug te ploeg in die gemeenskap. Ons werk met jong(er) mense en besef dat wat ons doen soveel impak op hulle kan he. Goed of sleg. Dit is en bly ‘n groot verantwoordelikheid om met jongmense te werk.
Hier het alles vir ons in die regte plek geval. Elke klippie, elke tree, elke daad of woord. Ek voel soos Job van die Bybel. Die resessie het baie geneem van ons – emosioneel, finansieel en ons meestal energieloos gelaat. Maar soos met Job het ons drie-dubbeld teruggekry en ontvang nog elke dag net seeninge en genade.
Soms is dit beter om nie te weet wat die toekoms vir jou inhou nie. As iemand ses maande gelede vir my gese het ons sou in Bloemfontein opeindig, sou ek dalk nie wou kom nie. Ons het egter geen keuse gehad nie en moes die gemaksone van jare agterlaat en nuwe geleenthede kom ondersoek.
Tot ons vreugde!!
I am so pleased you are happy. I know what a wrench it was on you to leave this beautiful Hermanus, but am so pleased that you have been blessed with jobs and happiness, which is what you deserve. I still hope and pray that one day you will return to our shores and that we won’t be too old to still sit and have coffee and chat for hours at Savannah.
There is a lovely Yiddish word “beshert” which loosely translated means destiny and as it was beshert for me and my darling husband to meet, it was for you and Andre to move to Bloemfontein. G-d has a plan for each and every one of it, even if it takes a long time to become apparent. Be content and be happy.
Thank you my friend. I do miss Hermanus and my friends, but we (still) receive so many blessing on a daily basis. So how can I complain?? And with Andre on my one side and friends like you on the other (I’ve still got place in front and the back) I’m truely blessed!! Love you and misses you lots *mhwa*
Hi
Ek is so bly dat dit goed gaan met julle. Ek en Andre was regtig spyt om julle te verloor nadat ons julle net ontdek het, maar dinge werk maar altyd net vir die beste uit op die ou end. Die kanse is maar skraal dat ons ooit daar by julle op Bloem sal kan inloer, maar moet asb nie hier verby ry as julle ooit weer in Franskraal kom nie.
Liefde
Susan en Andre
As ek so na jou fotos op fb kyk, mis ek ons kortstondige kuiertjies!!!