So besluit ek om terug te loop op my spore – tot waar ek gebore is.  Ek en manlief het Kimberley toe gery vir die dag en het by al wat ‘n plekkie wat ons kan onthou, gestop.  Fotos geneem, herrinneringe opgeroep, party goed – ander minder goed.  Geboue wat eers Kimberley se trots was, is vuil en verwaarloos.  Klomp nuwes toring uit bo die (my opinie) historiese monumente wat nou net ruïnes is.  Wat verwytend in stilte voor hul staar – ongespreekte woorde oor wanhoop en die vernietiging van wat was.

Kom lees by artikel onder “My Joernaal” en loop saam met my op my spore van gister.

Met al die hartseer en onthou-jy-nogs dink ek daaraan – al wat ek oorgehou het van Kimberley, is sy groot gat!!   (“,)