Ek was nog nooit ‘n laatslaper nie.  Al het ek soms eers vroeg soggens in die bed gekom.  Ek is mal oor die stilte wat oggende bring.  Net jy en die voëls en die stilte.  In die verte hoor ek soms ‘n motor  saggies verbygaan, so asof die bestuurder weet oggende is vir my heilig.

Ek sukkel ook nie om soggens wakker te word nie.  As my oë eers oop is, is ek wakker.  Ek was nog nooit van die ”bietjie sluimer, bietjie slaap” tipe nie.  Dalk is dit een van die redes waarom ek die afgelope 20+ jare nog nooit nodig gehad om ‘n wekker te stel nie. Ek sidder as ek dink ek moet soggens wakker word met ‘n wekker wat my uit die slaap ruk.  My bioritme sal ‘n maand en ‘n aand neem om tot normaal te keer.  My hele dag sal bederf wees.

Ek is bevoorreg om soggens koffie in die bed te kry.  Manlief trek ons kamer se gordyne oop en ek kan op my geliefkoosde plekkie in die tuin kyk.  Voëls wat verspot op-en-af wip, opsoek na daardie eerste stukkie kos vir die dag.  ‘n Gekwetter van voëls, verskillendes, wat soms soos ‘n simfonie-orkes klink wat die oggend aankondig.

Elke oggend val my oë op die verskillende kleure van my tuin.  Met die onlangse baie reëns is alles groen en geil.  ‘n Fees vir die oog.  Die tuin is versadig, die plante lyk sommer tevrede.  Dankbaar oor die mildelike reëns wat geval het.

Dis hierdie tydjie (manlief vertrek alreeds vroeg werk toe) wat vir my die kosbaarste is van die hele dag.  Kan ek dink oor my lewe, my man, my kinders – dít wat vir my die belangrikste is in my lewe.  Kan ek weer my batterye herlaai vir die nuwe dag.  Kan ek my vrese en vreugdes opdra aan Hom wat my met soveel seën.

Ek doen soggens my beplannng vir die dag.  Dink solank aan my werk, aan die kospotte, die klein dingetjies wat aandag moet kry. Kry ek tyd om soms te skryf.  Om te droom, om te onthou, om te bid, om stil te raak.  Om te luister na stilte.

Die mensdom is geneig om hom te omring met lawaai.  Meeste daarvan onwillekeurig.  Wekkers, televisie, radio, verkeer, mense wat praat, telefone – dat ons nie meer die stilte herken en waardeer nie.

(Stil) oggende is vir my noodsaaklik soos die lug wat ek inasem.  Daarsonder sou ek bloot eenvoudig net nie kon funksioneer nie. 

Mag jou oggende ook vir jou groot stilte, vrede en waardeering inhou!