Die afgelope paar jare (en veral 2020, 2021 en 2022) is ons oorlaai met inligting op sosiale media. Die negatief by verre in die meerderheid. Vandag het ek my limiet bereik. Ek is propvol, oorvol, maar veral gatvol.
Sameswering teorieë, die realiteit van die woke kultuur, COVID19, politiek – veral sleg – het ons oorval. Dood, siekte, inenting rusies, werkloosheid, vallende ekonomie, haatspraak, moord en lyding het ons lewe en ons denke kom oorneem.
Skole en kerke was meestal gesluit. Strukture tot stilstand gekom, departementele afdelings was meer toe as oop. Kinders is tussen werk en familie en vriende afgelaai. Oumense was vergete en afgesonderd in tehuise. Geliefdes moes alleen sterf sonder familie by hul sterfbed.
2020 het ons geboelie. Aan die keel en hare en korthare beetgekry en ons geskud. Ons het vanaf 2020 net een konstant gehad. Maskers en handewas en lockdowns. Sosiale afstand was maar min gehandhaaf.
Ons het gewig aangesit en ons het ons breinkrag verloor. Kinders en ouers sit voor die TV. Menigmaal nie met die beste opsies nie. En as dit nie die TV is nie, is dit selfone, tablette en rekenaars en X boxes.
Mense is gebombadeer met elkeen wat dink hy is ‘n viroloog, mediese dokter, analis, navorsing of watookal. Elkeen is reg en al die ander is verkeerd. Hoe arrogant het ons nie geword nie. Ons en julle. Hulle en julle.
Dan die nuwe tendens . . . vrae op vrae. Nuttelose vrae oor as jy slim is sal jy dalk een woord kry wat met T begin en T eindig. En almal spring in, ek inkluis aan die begin, tot ek besef het wat ‘n klug. Daar is honderde woorde wat met elke letter van die dekselse alfabet begin en met dieselfde letter eindig. En ons val daarvoor.
Deesdae is die vrae meer absurd op Facebook. En almal doen wat Simple Simon doen. As Simple Simon hande klap, dan klap ons ook maar saam. Sonder om te dink want dink het uit die mode geraak.
Ons redeneer nie meer nie. Ons is soos ‘n klomp zombies. Rigtingloos, doelloos, ankerloos, hopeloos. Kop in skouers getrek, oë grond toe. Een voet voor die ander.
Waarheen is ons oppad? Dis ‘n vraag wat my deesdae teister. Hoe gaan ons lyk oor tien jaar? Doen ons nog iets wat verder as ‘n skerm strek?
Het vanoggend iets gelees wat hierdie hele dinkding aan die dink gesit het. Ons moet onsself herprogrammeer vir die toekoms anders voorsien ek meer sosiale probleme as die huidige agteruitgang van mense en hul breinaktiwiteite. Dit wat ons doen en sê en uitdra, oordra het nodig om deur ‘n fabrieks herinstelling te gaan.
Dit het tyd geword vir langer stapsessies, mooier boeke, meer musiek. Geniet meer sonsondergange, hou meer hande vas. Rits rond in jou nabye omgewing, wees liewer vir jouself en respekteer ander, al verskil hulle van jou.
Lag meer, hê meer pret, praat meer, luister nog meer. Maak jou eie herinneringe, doen wat vir jou lekker is. Soek na dinge wat jou inspireer, dinge wat hou aspireer, al beteken dit jy moet perspireer. Dinge wat jou nie eensaam laat voel in ‘n oorvol, propvol, gatvol wêreld nie.
As ons net daarop kan fokus sal ons wêreld weer ‘n lekker plek word. Om nie eers te praat van ons lewe nie!
Ek sien uit!
~Lorraine Weitz Brand~❤️
Kopiereg voorbehou
Fotobron * Pinterest