Bome doen dit vir my. Veral groot bome. Dit laat my nederig en klein voel. Ek kruip weg onder ‘n boom. Daar word ek stil. Ek luister en hoor wat normaalweg by my verbygaan. Van kleinsaf het groot bome my gefassineer. Eendag, lank terug, het ek in die Paarl in die winter skielik begin huil. Mense het my vreemd aangekyk. Die groot eikebome is oorweldigend vir my brose menswees. Dis terapeuties.
Wat my van bome fasineer is hul karakters. So veelvuldig soos mense. Party krom en vol knoppe, ander elegant en net daar om mooi te lyk. Ek voel partykeer of bome met my wil gesels. In Griekeland kon ek my verkyk aan die honderd jaar oue olyfbome. So verdraaid en vol knoppe maar dra elke jaar getrou hul olywe wat mense al eeue lank eet of pars. Elkeen lyk anders. Ongelooflik.
Is waar . . . party mense gaan ook dood soos bome, so stuk-stuk.
Sommer net lekker gelees aan jou boomwoorde Lorraine! OOk mos van altyd af lief vir bome!