Vandag het ek maar net weer besef . . . my “coping skills” is lankal nie meer wat hulle was ‘n paar jaar gelede nie.  Kom daar nou krisisse oor my pad tree die “fight or flight” in werking en is die kanse 90% groot dat ek eerder sal vlug.

Waar ek voorheen  sonder om tweekeer te dink my moeilikhede in die oe sou kyk en dit uitsorteer voel dit nou eerder asof iemand my vra om Tafelberg kaalvoet oor te steek met die geringste teken van ‘n krisis.  Ek kan dit skaars glo . . . waarheen het my vuur en vlam verdwyn?

Is dit die ouderdom?  Is dit die hormone?  Of is dit al die stres wat ‘n mens ophoop en nou is my potjie vol?  Het ek rigting verloor?  Glo ek nie meer aan my eie oordeel nie? Wat dit ookal is, dit maak die lewe vir my baie ingewikkeld.

‘n Goeie vriendin het egter nou onlangs vir my ‘n brief gestuur en die wyse  woorde gelaat  . . .

. . . maar nou ja, “in the end everything will be OK, and if it’s not OK, it is not yet the end…” 

O gaats, noudat ek daaraan dink . . . dis mos die eerste vol week wat ek weer moet werk na die kort vakansie . . . geen wonder ek voel so uitgeput en ingeduik nie.

Lekker slaap ~ more is Vrydag!!  Skielik lyk Tafelberg nie meer so groot nie . . .   😉

©