Wat ‘n jaar!  Ek het sopas met my blog begin toe die resessie ons tref.  En ek het soveel drome gehad  oor my blog.  Vir 36 jaar het ons (eintlik manlief) altyd werk gehad.  Hy is in die boubedryf.  En vir die eerste keer in 36jr was alles DOODSTIL by ons.

Dit was sommer net ‘n slegte jaar.  ‘n Ou se spaargeldjies hou ook mos maar net so lank.  Ons het gesnoei en gesny en geknip waar ons kon.  Dish, internetgeriewe, uiteet, rondrits – alles.  En so het my blog in die slag gebly.  En ek MOET skryf.  Anders dood ek.

Dinge het nog nie intussen veel verander nie, of dalk is ek maar net gewoond daaraan.  Die boubedryf is gewoonlik een van die wat eerste val en laaste herstel.  Ons bid dat 2010 vir ons oplossings en uitkomste gaan bring.

Ek het op die oomblik bietjie toegang tot internet geriewe, help tydelik uit by ‘n vriendin – en sy het toestemming gegee dat ek op die internet kan gaan wanneer ek wil.  Dierbaar!  En dit is so lekker om weer te kan skryf.

Kom vertel hoe die resessie jou geraak het.  Of nie geraak het nie.  Een troos wat ek het, is dat ons nie die enigstes was nie.  Op die oomblik antwoord ek nie die voordeur nie, weet nie of dit dalk die balju is nie.  Tsk, kan ook nie my humor verloor nie, anders het ek alles verloor.

Mooi dag vir julle!