Vullissakke

Soos ander mense se boeke duister is om te lees, so is ook hulle vullissakke. Ek kom nooit agter watter tipe en hoeveel vullissakke mense uitsit nie, behalwe oor vakansies. Die vullis pla my nie, maar met die vakansiemense wat hier kuier, sien jy elke week die stapels vullissakke raak meer, in jou eie huishouding en die van ander.

Dit laat my nogal dink aan ons persoonlike lewens. Elke week sit ons ook ons vullissakke uit, hoop ons dit sal verwyder word sodat ons elke week skoon kan begin, bid ons dat die honde dit nie sal oopskeur sodat volk en vaderland kan sien wat in ons lewens gebeur nie.

Sommige van ons lewenssakke het net persoonlike vullis in. Dis gevul met argwaan, arrogansie, selfsug en selfbelang. Krap jy hierin sal sy sien dat dit selfgeadresseerde vullis is.

Elke stukkie gemors begin met die woorde, “My” en “Ek”. Is hierdie sakke gewoonlik nie swart nie, maar deurskynend sodat ander hulle tog net kan raaksien. Sien jy nooit die vernietigende stukke van ander mense se lewens in jou sak nie, want tipies van hierdie mens is sy sak oorvol van homself.

Dan is daar sakke wat gevul is met niks. Hierby bedoel ek nie niks in gewig nie, maar niks in waarde nie. Hierdie persoon se sakke getuig van ‘n lewe wat doelloos rondgejaag word.

Iemand wat nooit vir ‘n paar minute op ‘n dag stilgestaan het nie, wat nie tyd gemaak het vir sy eie familie, vriende of medemens nie. Dit is amper soos die swartsak wat jy vul nadat almal hul kersgeskenke oopgemaak het, vol mooi gekleurde papiere, maar waardeloos.

Jy sal ook tussen die vullis, swartsakke kry wat gevul is met leed – hartseer, moedeloosheid, finansiële swaarkry, gebroke verhoudings, magteloosheid en frustrasies. Maak nie saak hoeveel sakke jy weekliks uitsit nie, dis asof die vulliswa verby jou ry en jou sakke nooit optel nie.

Begin jy maar elke week weer met dieselfde hoeveelheid sakke wat jy uitgesit het. Groei dit week na week, kry jy nooit kans om van vooraf skoon te begin nie. Hierdie sakke raak later te veel vir jou en ploeter jy naderhand maar voort in die bodem van jou vullis.

Party mense is lief om jou swartsakke met hulle vullis vol te maak. Mense wat afhanklik is van drank, dobbel en ander verslawings en sy huismense verbaal en fisies aanrand. Mense wat die groenoog-monster nie kan baasraak nie en die lewe vir ander hel maak.
Hulle wat familie, vriende en vreemdes finansieel indoen en bedrieg. Mense wat ander niks gun en hulle doelbewus seermaak en verkleineer. Maak dit dat jou sak naderhand wil skeur, sukkel jy om dit behoorlik toe te kry, wat nog te sê om dit tot by die optelpunt te dra.

Dan kry jy diegene wat hul eie sakke vul met misdaad. Verkragting, moord, kindermolestering- en mishandeling, rooftogte, korrupsie, egbreuk. Hou hulle hierdie sakke so styf toe totdat dit eendag te vol is en oopbars op die mees onmoontlikste tyd en plek. Veroorsaak dit soveel gemors in hul eie en ander se lewens dat geen vulliswa dit kan red nie.

Ek dink die meeste van ons persoonlike swartsakke is gevul met so ‘n ietsie-van-alles. Elke dag se geskinder, kleinlikheid, onverdraagsaamheid, liefdeloosheid, jaloesie, ongeduld, selfsug en ander klein jakkalsies wat die wingerd tog so graag verniel.

Miskien moet ons liewer ons sakke verruil vir kleurlose sakke. Vul ons dit met hoop, geloof en liefde. Vul ons dit met gedagtes en dade wat ander se lewens positief sal aanraak. Wat ‘n verskil sal maak in lewens. Wat sal help om ander se swartsakke ligter of minder te maak. Wat sal help om ander se swartsakke te dra tot by die optelpunt.

Laat ons eie sakke weekliks minder en kleiner word van selfsug en eiewaan en eerder meer en oorloop van goeie dinge. Mag die res van hierdie jaar (bietjie wat daar oor is) vir jou vreugde, vrede en voorspoed bring!

Mooi loop!

~Lorraine Weitz Brand~❤

Kopiereg voorbehou

Fotobron : Internet

Vrede op aarde

Ek was vir ‘n geruime tyd stil hier op Koffie-Klets.  Vir meer as een rede.  Die Vrystaatse winter het my hierdie jaar “solid” gevang, in ‘n kombers van depressie toegewikkel en voor die verwarmer gesit om nog verder te broei.  Ek sukkel met die koue, wit en rypgevrekte landskap.  Dis hoekom my hart met so ‘n punt na die Kaap toe trek.  Winter daar is groen, nat en vol lewe.  Vol atmosfeer.  Ek haal asem in die Kaap se winters, is die liefde vanself en dink aan alles wat mooi is, alles wat lekker is, alles wat goed is en alles wat vredevol is.

Maar tesame met die winter wat ongenooid in my lyf kom lê het,  het daar ook ‘n anderste winter in my hart kom lê.  Een van onrus, van bekommernis oor ons mooi land.  Al die afgelope weke se geweld by die myne, moorde en familie/gesinsmoorde het my die vraag laat vra?  Waarheen is ons oppad?  Wat het geword van “the human race”. . .??

Broer draai teen broer, werkgewer en werknemer kom in opstand teen mekaar . . . die mensdom het nie meer morele waardes nie.  As 10 mense reken Kate van William moes versigtiger gewees het voor sy haar kaal borste ontbloot het (al was dit privaatgrond – hulle weet steelfotograwe is oral en onstuitbaar) is daar eerder 100 wat voel sy is reg.  Niemand wil meer verantwoordelikheid aanvaar vir hul dade nie.  Van die regering tot regdeur op skoensoolvlak.

Ouers stop kinders se hande vol geld om hulself besig te gaan hou net vir ‘n paar uur se rus en vrede.  Die televisie het die plek van opvoeder ingeneem.  Ouers en kinders s’n.  Kerke loop leeg, skole loop leeg, huwelike faal, families ruk uitmekaar . . . en die oorsaak word oral anders gesoek behalwe by onsself.

Ek hoop met die somer wat nader sal my gemoed ook lig.  Hoop ek my geloof in die mens sal weer versterk word.  Op die oomblik lyk dit maar na ‘n donker prentjie.

Vrede vir julle almal, maar bowenal . . . vrede vir ons land.

Mooi loop!

 

Lorraine