Tag Archives: wit

Is ek ‘n rassis . . .

Posted on by
Reply

rose

Ek haat wit en ek haat swart.  Bring geen vreugde in my lewe nie.  Noem my maar ‘n rassis . . . ek gee nie om nie.  Op my brose ouderdom hoef ek nie meer voor te gee nie.  Maar voor jy my van jou verjaarsdag-, kersfeeslysie of facebook afhaal, lees darem net eers klaar.  Jy mag dalk met my saamstem aan die einde vn die relaas.

Gee my veel eerder kleur . . . veral helder en donker edelsteenkleure . . . robynrooi, smaraggroen, koningsblou, skeloranje, purperpers, sonneblomgeel, ougoud . . . met hierdie kleure tooi ek my lewe.

Ek sien mense in kleur (behalwe wit en swart) . . . mense  wat mal is oor die lewe is goud-magrietjie-geel.  Daardie persoon wat treur oor ‘n geliefde is purper-pers.  My vriendinne wat graag saamkuier oor ‘n koppie  koffie is helder-oranje.  My man se liefde is vlam-rooi.  My kinders se kuiers is woud-groen, rustig en lekker . . . met die essens van saamwees wat nog lank in my wese le-plek kry nadat hulle weg is.  Bekommerde mense is blou . . . vanaf ligblou tot donker blou.

My kleinkind is bont . . . net so vrolik en opgewek en nuuskierig oor die lewe.   Hoogmoedige en hooghartige mense is goedkoop silwer, wyse mense is ou-goud.  Dierbares wat moeilike tye beleef is brons.  Mense met geen waardes en morele beginsels is deurskynend.  Iemand wat haarself gevind het in die lewe is olyfgroen, die wat nog soek is duif-grys.

Vir elke mens is daar ‘n kleur.  Ongeag sy kleur.  Ek is verby die stadium waar wit en swart ‘n rol in my denkwyse oor mense speel.

Kleurvol, pastelle of ‘n mengelmoes van kleure en mense . . . dit is die dinge wat my die meeste gelukkig maak in die lewe!!

©

 

Vrede op aarde

Posted on by
2

Ek was vir ‘n geruime tyd stil hier op Koffie-Klets.  Vir meer as een rede.  Die Vrystaatse winter het my hierdie jaar “solid” gevang, in ‘n kombers van depressie toegewikkel en voor die verwarmer gesit om nog verder te broei.  Ek sukkel met die koue, wit en rypgevrekte landskap.  Dis hoekom my hart met so ‘n punt na die Kaap toe trek.  Winter daar is groen, nat en vol lewe.  Vol atmosfeer.  Ek haal asem in die Kaap se winters, is die liefde vanself en dink aan alles wat mooi is, alles wat lekker is, alles wat goed is en alles wat vredevol is.

Maar tesame met die winter wat ongenooid in my lyf kom lê het,  het daar ook ‘n anderste winter in my hart kom lê.  Een van onrus, van bekommernis oor ons mooi land.  Al die afgelope weke se geweld by die myne, moorde en familie/gesinsmoorde het my die vraag laat vra?  Waarheen is ons oppad?  Wat het geword van “the human race”. . .??

Broer draai teen broer, werkgewer en werknemer kom in opstand teen mekaar . . . die mensdom het nie meer morele waardes nie.  As 10 mense reken Kate van William moes versigtiger gewees het voor sy haar kaal borste ontbloot het (al was dit privaatgrond – hulle weet steelfotograwe is oral en onstuitbaar) is daar eerder 100 wat voel sy is reg.  Niemand wil meer verantwoordelikheid aanvaar vir hul dade nie.  Van die regering tot regdeur op skoensoolvlak.

Ouers stop kinders se hande vol geld om hulself besig te gaan hou net vir ‘n paar uur se rus en vrede.  Die televisie het die plek van opvoeder ingeneem.  Ouers en kinders s’n.  Kerke loop leeg, skole loop leeg, huwelike faal, families ruk uitmekaar . . . en die oorsaak word oral anders gesoek behalwe by onsself.

Ek hoop met die somer wat nader sal my gemoed ook lig.  Hoop ek my geloof in die mens sal weer versterk word.  Op die oomblik lyk dit maar na ‘n donker prentjie.

Vrede vir julle almal, maar bowenal . . . vrede vir ons land.

Mooi loop!

 

Lorraine
 

Watter soort blom is jy?

Posted on by
1

Nou dat Lente amper hier is (jippie!!!!) begin my kop weer na die tuin staan.  Is ek lus vir kleur na die verskriklike koue winter waar alles in die Vrystaat verdor tot ‘n melankoliekerige kleur van ‘n lewelose wit en vaalgeel.  Kry ek lus vir bessierooi, purperpers, goudgeel, spookasempienk en kobaltblou kleure in my tuin. 

Min mense wat my ken weet dat die rooi hisbiskus my gunsteling blom is.  Daar is iets omtrent hierdie blom wat met my siel werfskaf.  Het hoeka vir manlief gesê die dag as ek oorle hoef hy nie my graf met vars blomme te bedek nie.  Plant vir my eerder ‘n bloedrooi hisbiskus.  Twee sal ook “nice” wees.  Ek kan terselfdertyd in die koelte lê, my vel brand hoeka tog te vinnig en ek kan my terselfdertyd verlekker aan die mooi kleure.

Lank terug roep ‘n vrou my agterna terwyl ek wegstap.  Ons het mekaar geken maar nie as vriendinne nie.  Net nou en dan op straat of in winkels mekaar gegroet en hier en daar ‘n paar woorde gewissel. 

 Hierdie spesifieke dag sê sy vir my, “Weet jy, ek wou al lankal vir jou sê jy laat my altyd aan ‘n bloedrooi hisbiskus dink.”  Daar staan ek, skoon verstom ~ en die volgende oomblik huil ek dat die biesies bewe.

Die arme vrou is in ‘n toestand, vra wat het sy verkeerd gesê en ek probeer vir haar verduidelik sy het alles reg gesê.  Ek was juis die dag op ‘n laagte en my selfbeeld was nie op standaard nie en hier kom sy en sê ek laat haar dink aan my geliefkoosde blom. 

Dit was mooipraat om haar beter te laat voel, maar of sy ooit sal verstaan wat sy daardie dag vir my beteken het, dit weet ek nie.  Ek was op ‘n wolk.  Dat ‘n paar woorde my so vinnig uit die as kon tel! 

Van daardie dag af probeer ek om mense as blomme te sien.  Daar is ‘n paar rose, sonneblomme, sweet-peas, lelies en viooltjies onder my vriendinne en kennisse.  En daar is ook ‘n kaktus of twee. As jy die dorings miskyk en dit mooi hanteer is hulle net so pragtig soos die ander blomme.

Watter blom is jy?  Hoe sien jy jouself in hierdie wêreld waar water en kunsmis (liefde, vergifnis, aanvaarding ens) maar skaars is?  ‘n Wêreld waar ons mekaar eerder flenters trap onder ons voete en die versorging en instandhouding van vriendskappe maar yl gesaai is?

Kan jy blom sonder die nodige instandhouding, of is jy die tuinier wat van een blom na ‘n ander blom hardloop met die tuinslang maar in die proses nooit ‘n druppel water vir jouself oorhou nie?

Laat ons blom, nie net vir die oog van ander nie, maar ook vir die selfbevrediging wat dit aan onsself gee.

Genoeg is genoeg!!!

Posted on by
Reply

Vandag was die laaste dag wat ons kon registreer om in die munisipale verkiesings te kan stem.  Elkeen van ons se stem maak ‘n verskil. 

Die Chinese het ‘n goeie spreekwoord wat lui; “dit maak nie saak of die kat wit of swart is nie,  solank die kat net die muise vang.” En dit is wat ek van regering verwag. 

Ek gee nie om wie die land regeer nie, solank hulle dit net goed doen.  Suid-Afrika is moeg vir beloftes, vir korrupsie en vir mooi vra (of liewers smeek). 

Komaan mense, dit help nie ons staan en kla maar ons is nie bereid om te gaan stem nie.

Stem met jou verstand en nie met jou hart nie!

Mona Lisa

Posted on by
2

 

Oor 'n koppie koffie

Gister het ek na mooi prentjies op die internet gesoek en kom af op ‘n paar van Mona Lisa.  In my stilligheid wonder ek.  Sy is nie juis ‘n model nie.  Ook nie maer nie en het nou nie juis die mooiste klere aan nie – maar sy is verreweg seker die vrou waarvoor die meeste betaal is. 

Hoe meer ek na haar prentjie kyk, hoe meer voel ek soos sy. Besef ek ons twee het heelwat in gemeen. Daar is ‘n Mona Lisa in elkeen van ons.  Is ons ook maar die Mona Lisa’s van die wêreld, van ons eie lewens.  Van omstandighede.  Produkte van ons keuses, reg of verkeerd.  Kan ons ons vereenselwig met haar.

1              Sy  is ‘n vrou. 

2              Sy is nou nie eintlik ‘n oil painting nie.  Al is sy in olie geverf. 

3              Sy is ‘n misterie.  Niemand weet veel van haar nie.

4              Daardie beroemde glimlaggie weerspieël nie eintlik iets van haar emosies nie.  Weet sy dalk iets wat ek nie weet nie, of hou sy maar net haar “pose”.

5              Sy dien as versiering.

6              Sy maak baie mense gelukkig.7              Sy is alombekend, van my ou-oumagrootjie tot my vriendin se kleuter weet wie en wat is die Mona Lisa.

8              Sy is kosbaar en waardevol.

9              Sy is ‘n internasionale ikoon.

10           Sy het ‘n hart wat kan seerkry, liefhê en bly wees oor mooi goeters.

Besef ek dat daar baie Mona Lisas is wat op hierdie aarde rondloop.  Ek sien hulle elke dag – ek praat met hulle elke dag.  Van hulle is my familielede, my vriendinne, my kennisse.  Die vrou agter die toonbank, die ma wat haar kind by die skool gaan optel, die wasgoed ophang, kosmaak vir haar gesin en haar eie drome en vrese het.

Ons lewe is soos ‘n skoon skilderdoek.  Verf ons die prentjie van ons eie Mona Lisa beeld daarop.  Vir ander is ons lewe ‘n toe boek, maar een ding staan soos ‘n paal bo water – al hierdie punte hierbo kan ons in ons eie lewe mee identifiseer. 

Las elkeen van ons ‘n kleurtjie by die lewe daarbuite en laat ons ‘n geurtjie agter.  Wit kan nie uitstaan as daar nie swart is om dit teen te meet nie.  Hartseer kan nie oorwin word as daar nie vreugde is wat ons motiveer nie.  Ons kan ïnspireer, aspireer en in die meeste gevalle, perspireer. 

Soms wonder ek of die vroue in die middeleeue wat as hekse verbrand was – nie eerder ‘n bedreiging vir die man en die kerk was nie.  ‘n Vrou is spesiaal, ons kan (en kon destyds al) ons mense gesond maak met kruie, die tye van die weer bepaal met die maansiklusse (wie weet beter van maand(stonde)siklusse as ons) en kon ‘n hele huishouding/besigheid/huwelik/gesinslewe/versorger/voortplanting/raadgewer/trooster vrou-alleen hanteer. 

Vandag word mense (meestal mans) professionele fooie vir al hierdie beroepe betaal – finansiële adviseurs, besigheidskonsultante, huwelikberaders, gesinsadvokate, dokters, ginekoloë en sielkundiges.  Ons doen dit al van die eerste dag wat Eva geskep is.  “Been there, done that” en het al die t-hemde om dit te wys!!

Ons is ook nie bang om te wys ons gee om of stel belang in ‘n ander vrou nie.  Ons kan mekaar komplimenteer oor ons klere, haarstyle, juwele, suksesse sonder dat ons bang is die wêreld kyk vir ons skeef (so reken mans).   Het jy al gesien dat een man vir ‘n ander sê “Jis ja, daai jean sit darem netjies aan jou lyf!” ?  Of “jinne, maar jou hare lyk stunning, wie is jou haarkapper – jy moet tog  sy nommer vir my gee!!”  Behoede my!

Ons aanvaar makliker, vergeef makliker, help makliker, verstaan makliker.  Ons huil makliker, lag makliker en kry makliker lief.  Ek weet ek kla soms oor die “vroudinge” – menstruasies, beenhare verwyder, onderklere wat druk en span – maar gee my enige dag die lewe van ‘n vrou!

Ons is vroue – ons kan want ons MAG!

Lorraine