V V V’s . . .

Posted on June 22, 2013 by Lorraine

Vreemde vliënde voorwerpe! Meeste van ons raak verskrik, verstrik en vol vrees as ons met hierdie vreemde verskynsels te doene kry. So raak ‘n klompie van ons Eva-geslag ook as ons die verskriklike, vreesaanjaende vyftigs nader.

Vyftig – oor die muur, afgeleef, op die afdraande pad, of sommer doodgewoon oud. Dis nou die wêreld se woorde vir vroue wat dié ouderdom nader of al klaar daar is. Neem nou maar modelle, aktrises en selfs die gewone vrou in die straat as voorbeeld, daar is hope werksgeleenthede vir hulle wat tussen vyf-en-twintig en vyf-en-dertig is. So asof die wat ouer is, gaan ophou asemhaal en ons oorgee aan die ewigheid as die groot V ons beetkry.

So het ek ook ‘n paar jaar gelede my vyftigste verjaarsdag met angs ingewag. Alle emosies en veranderings wou ek neerskryf oor hoe ek die doodsnikke van nege-en-veertig ervaar . En toe . . . . niks!

Nie ‘n dag ouer gevoel nie. Het oornag ook niks verander nie. Dieselfde ou brose lyfie, vetrolle op die heupe en bobene waarmee ek al jare sukkel en dieselfde bruin hare wat deesdae net al hoe vinniger sy ware (grys) kleur vir die wêreld wys en wat my beursie dunner na ‘n besoek aan die salon. Verder het alles maar nog dieselfde gebly – nie eers ‘n ekstra plooi nie.

Toe wonder ek by myself, waarom dan hierdie verpletterende, verlammende, vreesaanjaende, versmorende vrees vir die vyftigs? As ek so terugkyk het ek toe werklik eers vry begin voel. Minder gestres oor onbenullighede, ek het nie meer probeer om almal gelyktydig tevrede te stel nie, ek het liewer vir myself geword en boonop trots gewees daarop.

Ek het myself aanvaar vir wie en wat ek is, en ook vrede gemaak vir wie en wat ek nié kan wees nie. Ek voel ook nie meer skuldig as ek so nou en dan die huiswerk afskeep vir ‘n lekker interessante storieboek nie. Ek maak tyd om te doen vir waarvoor ek lus het, gaan drink ek gereeld ‘n heerlike koppie koffie saam met ‘n vriendin by ‘n koffiekroeg. En waarom nie, ons is dit mos werd!

Nou dat my seuns uit die huis is en getroud is, geniet ek dit om vakansietyd saam met hulle – tot sover as wat hulle sosiale program ‘n tydjie vir hul dierbare moeder toelaat – te kuier. En boonop hou my kleinkind my jonk – niks wat ‘n vinniger aarde toe bring as die onskuld van ‘n kind nie. My dae van agter pannekoektafels staan (en al die flops op te eet) is verby en en die organisering van poedingtafels by die basaar of sportfunksies het lankal saam met die laaste van die dertigs verdwyn.

Dis nou lekkerder om eerder mooi aan te trek en saam met my man om ‘n tafel te sit as om by ‘n funksie agter die warm stoof te staan. Ek sê maklik nee sonder om skuldig te voel as my program te vol is en kies wat vir my lekker is om te doen.

Ek het regtig weer bewus geraak van my eie behoeftes. Dinge wat ek soms op die agtergrond moes skuif omrede my program te besig geraak het met my werk, huis, man en kinders kon ek weer uithaal, afstof en ordentlik my aandag gee.

My uitkyk op die lewe het dramaties verander. Dingetjies wat voorheen vir my belangrik was, het weggeval. Die onreg wat teenoor kinders gepleeg word, armoede onder mense en verkragting van vroue en kinders, en selfs onder mans, het ‘n groter kommer in my gewek.

Vroue wat hul kinders in bendegeweld verloor laat my saam met hulle huil, Madiba wat vir ons almal ‘n voorbeeld is laat my hoendervleis kry. Kinders wat deur stormreëns bibber en beef van die koue terwyl ons kla met die witbrood onder die arm, laat my besef dat ek niks het om oor te kla nie – allermins oor die ouderdom.

Saam met die ouderdom het ook verdraagsaamheid en geduld gekom. Ek het die ou klein jakkalsies wat soms so maklik verhoudings versuur, elkeen ‘n kospakkie gegee en op die pad gestuur. Dit is bloot eenvoudig net nie meer die moeite werd nie.

En toe, na ‘n verbysterende, verstommende en vermoeiende ondersoek, kom ek tot die gevolgtrekking dat die vyftigs vir my die volgende dinge simboliseer :

V Vry om te wees wie jy werklik is, om jouself uit te leef en jouself te aanvaar vir wie en wat jy is (en nie is nie)

Y Ywerig en entoesiasties te wees oor jouself, jou dierbares en oor die lewe

F Fases . . . die wonderlike groei van ‘n vrou se lewe

T Trots oor wat jy bereik het in die lewe, nie oor status en blinkgoed nie, maar oor dinge wat werklik saak maak in jou hart

I Ingelig – om bewus te wee
s van jou vriende se nood asook die lyding van jou medemens én om iets daadwerkliks daaraan te doen

G Grootgeword, gegroei sonder om te vroeg oud te word, jou humorsin te behou, minder te stres en om dolgelukkig jou nuwe fases te ervaar!

Vyftig – vry, verrykend en vrek lekker!

‘n Soet verrassing . . .

Posted on September 25, 2012 by Lorraine

‘n Lekker alternatief vir daardie “vervelige en voorstedelike” koek-en-tee verjaarsdagpartytjie vir jou vriendinne. Dalk met ‘n druppel of tien likeurtjie by. Ook ideaal vir ‘n tienerdogter se partyjie!! Natuurlik sonder die druppel of tien likeurtjie . . .

Nou dat ek daaraan dink . . . ideaal vir Kersfees-nagereg . . .

Winkelpoppe . . .

Posted on May 30, 2012 by Lorraine

So sit ek eendag lank terug by ‘n verkeerslig terwyl ek wag dat dit moet oorslaan sodat ek kan ry en my oog vang die paar winkelpoppe wat spoggerig in die winkelvenster staan. Popmooi, perfek gebou, lyk soos modelle, nie ’n haar uit hul plek nie, keurig aangetrek, grimering foutloos en perfekte glimlaggies op die gesigte. Amper begeer ek toe om so te kan lyk.

Terselfdertyd stap daar drie bruin vroue (ek skat so in hul veertigs) verby en bekyk die winkelpoppe toevallig ook van kop en tone. Met die omdraaislag hoor ek hulle lewer kommentaar. “Nee man, sy staan dan net daar en smile. As sy eers moet begin werk, change die hele picture en sal sy ook nie meer so heeldag smile nie en boonop kan sy nie . . . . nie!” En sê iets wat ek nie hier kan herhaal nie, maar lag hulle dood vir hulle privaatgrappie.

Dis waar ek toe smile en is toe maar bly ek is nie ‘n winkelpop nie. Gelukkig leef ek. Ek sweet as ek warm kry, is ongeduldig as dinge nie dadelik regkom nie, raak moedeloos vir my probleme, vererg my vir onbeskofte motoriste, lê met een oor/oog oop vir ingeval ek oorval word in my eie huis terwyl ek slaap, my begroting wil nie altyd klop nie en soms wys ek en manlief vir mekaar tande as ons geïrriteerd raak.

Wat daarvoor opmaak en al hierdie negatiewe dinge soos mis voor die son laat verdwyn, is die liefde van my man en my kinders. Familielede wat omgee, vriendskappe wat letterlik my lewensdrup is, my katte se kapperjolle, mense se komplimente (die kritiek hoor mens gelukkig nie sommer so reguit nie), ‘n onverwagte glimlag van ‘n vreemdeling, ‘n kind se skaterlag, die reuk van reën, die blou see, ons mooi berge en die aanskoue van ‘n groot, groot boom.

Oral in die wêreld kry jy vroue wat lyk en handel soos winkelpoppe. Koud, leweloos en maak nie ‘n verskil in die lewe nie. Die mense rondom haar kan nie naby haar kom nie. Sy het nie ‘n hart nie. Haar glimlag is vals, haar oë koud en ongenaakbaar. Sy kan haar arms nie om iemand sit en troos wat dit dalk broodnodig het nie. Sy kan nie buk om haar kind op te tel, op die heup te sit en liefderyk teen haar te druk nie.

Sy kan nie in haar man se arms lê en hom van haar liefde verseker nie, kan nie ‘n klein katjie of hondjie vryf of blomme vir haar vriendin uit haar tuin pluk nie. Sy kan nie die reën ruik, die blou see sien, onder ‘n groot koelteboom ontspan of ‘n interessante boek lees nie. Musiek bereik nie haar siel nie. Sy kan nie heerlike kos geniet en saam met haar gesin om die tafel sit nie.

Sy is te besig om die perfekte prentjie van haar uiterlike voor te sit en te onderhou. Alles in die lewe gaan oor haarself en hoe sy lyk vir ander. Nooit sal jy haar sonder grimering, kaalvoet of deurmekaarhare vang nie. Sy laat nooit die gordyn voor haar hart of haar oë sak nie. Leer jy nooit die ware vrou agter die kapsel, grimering en boetiekuitrustings nie.

Nee wat, so ‘n perfekte prentjie klink vir my nogal na vreeslike harde werk. Ek weet die gesegde lees : “you have to be cruel to be beautiful” maar iewers op ‘n tyd in jou dag moet jy jou man ‘n lekker drukkie kan gee sonder dat jy bang is jou lipstiffie smeer, jou kleinkind met jou hare laat speel, jou vingers in die grond druk om ‘n roosboom te plant, kaalvoet op die rotse en strand speel en soms al jou grimering aflag vir die snaakshede in die lewe! Dan is jy eers mens!

Soek die regte mense . . .

Posted on November 4, 2011 by Lorraine

Vandag, meer as ooit tevore, besef ek hoe belangrik dit is om jou te omring met die regte mense. Nie die met geld, aansien of glorie nie, maar die wat jou motiveer, inspireer en opbou. Iemand met ‘n sagte mond, ‘n sagte hand . . . ‘n sagte hart.

Mens hoor so gereeld van mense wat selfmoord pleeg en dan daar altyd ‘n stemmetjie vir my of daar nie dalk iemand was wat daardie persoon so seergemaak het, afgeknou of selfs ‘n lelike woord toegesnou het nie. Was daardie woorde dalk die laaste woorde wat iemand met hom gepraat het? Kon ‘n sagter woord, hand of hart nie die persoon se lewe gered het nie?

Partymense is sommer net pleinweg onbeskof. Skuil agter die “ek is maar net reguit” verskoning. Nonsens. Wie wil so leef. Om heeltyd aanmerkings en opmerkings te maak wat ander mense afsit, selfs diep seermaak. Ek glo vas dat dit mense met ‘n lae selfbeeld is, wat dit aan ander doen. Hulle voel beter as hulle mense kan aftrek in plaas van optrek.

Die mense met wie ek my ophou kom van oral. Ryk, arm, mooi, minder mooi, mans, vroue, kinders, studente. Slim mense en minder slim mense, pienk- geel en persmense. Mense met skoon verledes en mense met kolle. Oumense en jongmense. Siek mense, gesonde mense, maer mense en rondetjies soos ek.

Hulle het almal ‘n paar dinge in gemeen. Hulle leef. Hulle haal nie net asem nie. Hulle laat mense rondom hulle hulself uitleef. Hulle bou op, help op, kyk op. Hulle het hoop, visie, liefde, deernis en begrip. Vir ander . . . maar ook vir hulself.

Ons lewe in tye waar hoop aan die verdwyn is. Waar gemoedelikheid plek maak vir stres en mondhoeke wat afwaarts neig. Jou bure is vreemd, jou familie sien jy skaars en jou gesin is gelukkig as julle nog saam om die etenstafel verkeer. Die mure rondom jou huis en hart is so hoog dat jy jouself nie eers meer herken nie.

Ek glo vas aan die beginsel dat as jy goeddoen (sonder dat die linkerhand weet wat die regterhand doen) aan ander, dit weer terugkom na jou toe. Boonop is dit vir my die lekkerste gevoel om te weet ek het vandag ‘n sagte woord gehad vir iemand wat dit nodig gehad het. ‘n Sagte hand waar iemand seer/swaarkry. Begrip vir ander se probleme en sienings sonder om dit af te skiet.

‘n Mens hoef nie met alles in die lewe saam te stem nie. Dit is ook jou reg om te verskil. Die kuns lê daarin om dit op die regte manier te doen. Watter hartseer of kwaad steek jy weg agter die woorde waarmee jy ander kwes. Vir my is emosionele mishandeling net so erg as fisiese mishandeling. Soms erger. Wonde genees . . . harte nie altyd so maklik nie. Sommiges nooit weer nie.

As jy vanaand jou tandeborsel en jy kyk na jouself in die spieël – wat sien jy? Kan jy met ‘n opregte hart erken jy het vandag voluit geleef? Sonder om ander af te kraak, lelik te wees en mense se eergevoelens aan te tas.

Indien jy nee moet sê . . . ondersoek bietjie jou hart. Haal dit uit en skrop al die kwaad en angs en liefdeloosheid af. Smeer dit met olie van liefde, geloof en hoop. Geur dit met begrip, deernis, verdraagsaamheid en omgee.

Ek het grootgeword met die volgende woorde : Dit is nie wat jy sê wat seermaak nie, dit is hoe jy dit sê.

Ek is dankbaar vir die sonneblomvriendinne in my lewe. Hulle leer my om my gesig na die son te draai!

Sonskyngroete vir jou!

Het jy dit verloor . . . ?

Posted on November 2, 2011 by Lorraine

Het jy dit langs die pad verloor? By die supermark in die trollie gelos? Of los jy dit sommer by voorbaat by die huis. Of stel jy so min belang dat jy nie eers weet waar dit is nie?

Ek praat van jou vermoë om te lag. Jou sin vir humor. Om die snaaks in iets te sien en te waardeer. Om, ten spyte van jou persoonlike probleme, ander met ‘n glimlag te kan verwelkom. Of moet die hele wêreld dit nou ontgeld as jy in ‘n slegte bui is?

Daar is niks so onaantreklik as ‘n suur vrou nie. ‘n Man ook, maar vir my is ‘n onvergenoegde vrou totaal en al teen die grein van vrouwees. Ons moet gemaklike en lekker atmosfere skep vir ons mans, ons kinders en ons vriendinne. Dit moet vir hulle lekker wees om in ons geselskap te wees.

My pa het ons grootgemaak om vir onsself te kan lag. “Eerder dit as wat iemand anders vir jou lag!” Lag vat die plooie om die mond weg en sit dit om in lagplooitjies langs jou oë. Vir my is dit die mooiste tekens van ouer word by ‘n vrou.

Op ons televisie is daar ‘n Corega advertensie van ‘n bejaarde vrou wat ‘n appel eet. As ek soos sy kan lyk as ek oud is, wil ek sommer nou haar ouderdom bereik. Wat ‘n pragtige vrou. Ek verkyk my aan haar en selfs my oudste seun het die ander dag melding gemaak van hoe ‘n mooi vrou sy is ~ en hy is 28 jaar oud!!!

Ek weet baie sal sê “Ja, maar dis net ‘n advertensie, sy word betaal om te lag!” Ek stem nie saam nie. Daardie vrou is ‘n gelukkige en selftevrede vrou, haar skoonheid kom van binne, van haar hart en siel. Sy gloei! En almal kan dit sien!

Gaan soek jou sin vir humor terug. Lag oor die snaaks, en soms die nie-so-snaaks. Jy sal verbaas wees hoe goed voel ‘n mens na so ‘n lagsessie.
Dit voel soos ‘n dag by ‘n SPA . . . net goedkoper!!

My verhouding met ander mans . . .

Posted on October 13, 2011 by Lorraine

In my getroude lewe het ek al verhoudings met ‘n hele paar ander mans gehad. Maak nie saak in watter dorp ons gebly nie. As ons in ‘n nuwe plek aankom, belowe ek myself om nie oor te gee aan die versoekings om te kyk watter talent die dorp bied nie. Maar nee, ek gaan stop gougenoeg by my nuwe vriendinne. Hulle weet gewoonlik waar ‘n mens ‘n mens dié tipe mans kan raakloop. En gewoonlik is ek nie teleurgesteld nie en het ek ‘n nuwe man aan my sy.

Ek weet julle sal my nie glo nie, en ek maak nie verskoning vir my gedrag nie, maar ek kan nie sonder hulle lewe nie. Julle moet my maar so aanvaar. Gelukkig het my man al gewoond geraak aan al hierdie ander mans wat hy met my moet deel. Glo dit as jy wil, dit dra tot my skoonma se goedkeuring weg!

Ek kon nog nooit ‘n handige man weerstaan nie. Die meeste van my probleme kan my man self mee ‘n plan maak, en hy weet ook, die ander mans in my lewe help om van my ‘n beter vrou en mens te maak. Daarom gee hy nie te veel om nie. Hierdie mans is nie noodwendig goedkoop met hulle dienste nie, maar, om my gelukkig te hou is my man maar bereid om sy sak te skud vir my plesiertjies. Ek is voorwaar ‘n gelukkige vrou, want watter man sal sy vrou deel met soveel ander mans?

My eerste verhouding in my getroude lewe was met Mr Min. Ek het hom ontmoet net kort voor my troue. Ek wou eers niks met hom te doene gehad het nie, maar kon later net nie meer sy dienste weerstaan nie. En so met die jare het hy homself bewys. Ek kan na al die jare nog altyd op sy nommer druk. Boonop hou my kant van die saak silwerskoon.

Toe ontmoet ek vir Handy Andy. Hy is nie so rond soos Mr Min nie, en was bietjie meer veelsydig – en daarvan hou ek baie. Hy het my regtig gehelp om van al my hardnekkige probleme ontslae te raak, probleme waarvoor my man nie eintlik kansgesien het nie. Vir ‘n baie lang tyd het ek en die twee mans ‘n goeie verhouding gehad.

So drie jaar terug stel Mr Min sy ouer neef aan my voor. Ek was hoflik, hom ongesiens van ‘n kant af bekyk en eers ignoreer. Ek het alles probeer om nie weer in die versoeking te val nie, maar dit is moeilik as jy hom elke dag in die winkels raakloop. Boonop het hy bietjie meer om die lyf en is nie bang om sy manlikheid te wys nie. Voor ek my kon kry, het ek vir Mr Muscle geval. Ek is tot vandag toe nog nie spyt nie. Hy bring sy kant en sien kans om my te aanvaar met al my probleme.

Wat so handig is van hierdie verhoudings in my getroude lewe is dat ek meestal van hulle gebruik maak as my man nie by die huis is nie. Wat ek sonder Mr Battery, Mr Exhause en Mr Tyre sou maak, weet ek nie. Hulle is wel bietjie duurder daarom maak ek net so nou en dan gebruik van hulle dienste. Gelukkig het die meeste van hulle ‘n waarborg.

As ek saans te eensaam raak en my man werk laat of gaan slaap vroeg, dan bel ek my goeie ou vriend, Mr Video. Hy gee nie om dat ek hom soms net nou en dan nodig het nie. Vreeslik geduldig. Ons het al ure saam deurgebring. Ons twee het al menigmaal saam gelag, saam gehuil en soms saam ons koppe geskud vir die mense.

Wat lekker is van hom, is dat ek al die praatwerk aan hom kan oorlaat en net myself geniet. Boonop gee hy ook glad nie om as ek huil nie en gee ook glad nie om as ek in my nagklere loop nie. Hy aanvaar my net soos ek is wat beteken hy sien kans vir al my buie. Mr Video kanvan ‘n lang, eensame aand ‘n vrolikheid maak. ‘n Regte staatmaker.

Afhangende van die tyd wat ek op hande het, en ek behoefte het aan meer, bel ek vir Mr Delivery ook. Ek hoef nie eers agter hom aan te ry nie. Hy gee ook nie om om my met Mr Video te deel nie. Hy sorg gewoonlik vir pizzas, hoenderstukkies en ander heerlike eetgoed. Dis boonop twee verhoudings wat my man soms aanbeveel as hy sien sy ou vroutjie raak te eensaam of is doodeenvoudig net verveeld.

My nuutste verhouding is met die drieling en oor hulle is ek vreeslik opgewonde. Lyk my hoe ouer ek raak, hoe meer sien ek kansvir nog. Gelukkig is hulle bietjie uit my koers maar ek besoek hulle gereeld. Die enigste probleem is dat ek nooit weet watter een om eerste te kies nie. Hulle kan nogal my sak ruk, veral as ek hulle aldrie besoek. Dit is nie nimlike Mr Price Homes, Mr Price Clothing en Mr Price Sports.

Ek is heeltemal verslaaf aan die drie manne. Ek kan net nie wegbly nie. Ry ons verby hulle, probeer ek die versoeking weerstaan, maar kry altyd ‘n verskoning om vir hulle hallo te gaan sê. Boonop gee hulle my soveel plesier en het altyd iets nuuts om my te verlei en bederf my gereeld soos hulle kan.

Ek is seker teen die tyd verstaan julle my dilemma oor die mans in my lewe. Ek is ook seker julle is self skuldig. Wys jou nounet, mens moet nooit sommer iemand anders veroordeel voordat jy die hele storie ken nie. En wees eerlik met jouself, wat sal ons sonder hierdie mans in ons lewe gemaak het?

So, as julle weet van ‘n man wat bereid is om sy dienste aan my lewer, gee vir hom my selnommer. Dit is nou as hy nie te duur is nie en nie omgee om my met nog ‘n hele paar ander te deel nie!

Fotobron : Internet

Mona Lisa

Posted on October 30, 2009 by Lorraine

Oor 'n koppie koffie

Gister het ek na mooi prentjies op die internet gesoek en kom af op ‘n paar van Mona Lisa. In my stilligheid wonder ek. Sy is nie juis ‘n model nie. Ook nie maer nie en het nou nie juis die mooiste klere aan nie – maar sy is verreweg seker die vrou waarvoor die meeste betaal is.

Hoe meer ek na haar prentjie kyk, hoe meer voel ek soos sy. Besef ek ons twee het heelwat in gemeen. Daar is ‘n Mona Lisa in elkeen van ons. Is ons ook maar die Mona Lisa’s van die wêreld, van ons eie lewens. Van omstandighede. Produkte van ons keuses, reg of verkeerd. Kan ons ons vereenselwig met haar.

1 Sy is ‘n vrou.

2 Sy is nou nie eintlik ‘n oil painting nie. Al is sy in olie geverf.

3 Sy is ‘n misterie. Niemand weet veel van haar nie.

4 Daardie beroemde glimlaggie weerspieël nie eintlik iets van haar emosies nie. Weet sy dalk iets wat ek nie weet nie, of hou sy maar net haar “pose”.

5 Sy dien as versiering.

6 Sy maak baie mense gelukkig.7 Sy is alombekend, van my ou-oumagrootjie tot my vriendin se kleuter weet wie en wat is die Mona Lisa.

8 Sy is kosbaar en waardevol.

9 Sy is ‘n internasionale ikoon.

10 Sy het ‘n hart wat kan seerkry, liefhê en bly wees oor mooi goeters.

Besef ek dat daar baie Mona Lisas is wat op hierdie aarde rondloop. Ek sien hulle elke dag – ek praat met hulle elke dag. Van hulle is my familielede, my vriendinne, my kennisse. Die vrou agter die toonbank, die ma wat haar kind by die skool gaan optel, die wasgoed ophang, kosmaak vir haar gesin en haar eie drome en vrese het.

Ons lewe is soos ‘n skoon skilderdoek. Verf ons die prentjie van ons eie Mona Lisa beeld daarop. Vir ander is ons lewe ‘n toe boek, maar een ding staan soos ‘n paal bo water – al hierdie punte hierbo kan ons in ons eie lewe mee identifiseer.

Las elkeen van ons ‘n kleurtjie by die lewe daarbuite en laat ons ‘n geurtjie agter. Wit kan nie uitstaan as daar nie swart is om dit teen te meet nie. Hartseer kan nie oorwin word as daar nie vreugde is wat ons motiveer nie. Ons kan ïnspireer, aspireer en in die meeste gevalle, perspireer.

Soms wonder ek of die vroue in die middeleeue wat as hekse verbrand was – nie eerder ‘n bedreiging vir die man en die kerk was nie. ‘n Vrou is spesiaal, ons kan (en kon destyds al) ons mense gesond maak met kruie, die tye van die weer bepaal met die maansiklusse (wie weet beter van maand(stonde)siklusse as ons) en kon ‘n hele huishouding/besigheid/huwelik/gesinslewe/versorger/voortplanting/raadgewer/trooster vrou-alleen hanteer.

Vandag word mense (meestal mans) professionele fooie vir al hierdie beroepe betaal – finansiële adviseurs, besigheidskonsultante, huwelikberaders, gesinsadvokate, dokters, ginekoloë en sielkundiges. Ons doen dit al van die eerste dag wat Eva geskep is. “Been there, done that” en het al die t-hemde om dit te wys!!

Ons is ook nie bang om te wys ons gee om of stel belang in ‘n ander vrou nie. Ons kan mekaar komplimenteer oor ons klere, haarstyle, juwele, suksesse sonder dat ons bang is die wêreld kyk vir ons skeef (so reken mans). Het jy al gesien dat een man vir ‘n ander sê “Jis ja, daai jean sit darem netjies aan jou lyf!” ? Of “jinne, maar jou hare lyk stunning, wie is jou haarkapper – jy moet tog sy nommer vir my gee!!” Behoede my!

Ons aanvaar makliker, vergeef makliker, help makliker, verstaan makliker. Ons huil makliker, lag makliker en kry makliker lief. Ek weet ek kla soms oor die “vroudinge” – menstruasies, beenhare verwyder, onderklere wat druk en span – maar gee my enige dag die lewe van ‘n vrou!

Ons is vroue – ons kan want ons MAG!

Lorraine

Koffie Klets

A blog for South-African Women

Tag Archives: vriendinne