Om stil te bly en die minste te wees beteken nie jy is swak nie. Dit verg moed en krag. En dit is ook nie die moeite werd om so kwaad te raak nie. Dit is net JOU eie gesondheid wat daaronder ly.|
Source : Internet
Vreemde vliënde voorwerpe! Meeste van ons raak verskrik, verstrik en vol vrees as ons met hierdie vreemde verskynsels te doene kry. So raak ‘n klompie van ons Eva-geslag ook as ons die verskriklike, vreesaanjaende vyftigs nader.
Vyftig – oor die muur, afgeleef, op die afdraande pad, of sommer doodgewoon oud. Dis nou die wêreld se woorde vir vroue wat dié ouderdom nader of al klaar daar is. Neem nou maar modelle, aktrises en selfs die gewone vrou in die straat as voorbeeld, daar is hope werksgeleenthede vir hulle wat tussen vyf-en-twintig en vyf-en-dertig is. So asof die wat ouer is, gaan ophou asemhaal en ons oorgee aan die ewigheid as die groot V ons beetkry.
So het ek ook ‘n paar jaar gelede my vyftigste verjaarsdag met angs ingewag. Alle emosies en veranderings wou ek neerskryf oor hoe ek die doodsnikke van nege-en-veertig ervaar . En toe . . . . niks!
Nie ‘n dag ouer gevoel nie. Het oornag ook niks verander nie. Dieselfde ou brose lyfie, vetrolle op die heupe en bobene waarmee ek al jare sukkel en dieselfde bruin hare wat deesdae net al hoe vinniger sy ware (grys) kleur vir die wêreld wys en wat my beursie dunner na ‘n besoek aan die salon. Verder het alles maar nog dieselfde gebly – nie eers ‘n ekstra plooi nie.
Toe wonder ek by myself, waarom dan hierdie verpletterende, verlammende, vreesaanjaende, versmorende vrees vir die vyftigs? As ek so terugkyk het ek toe werklik eers vry begin voel. Minder gestres oor onbenullighede, ek het nie meer probeer om almal gelyktydig tevrede te stel nie, ek het liewer vir myself geword en boonop trots gewees daarop.
Ek het myself aanvaar vir wie en wat ek is, en ook vrede gemaak vir wie en wat ek nié kan wees nie. Ek voel ook nie meer skuldig as ek so nou en dan die huiswerk afskeep vir ‘n lekker interessante storieboek nie. Ek maak tyd om te doen vir waarvoor ek lus het, gaan drink ek gereeld ‘n heerlike koppie koffie saam met ‘n vriendin by ‘n koffiekroeg. En waarom nie, ons is dit mos werd!
Nou dat my seuns uit die huis is en getroud is, geniet ek dit om vakansietyd saam met hulle – tot sover as wat hulle sosiale program ‘n tydjie vir hul dierbare moeder toelaat – te kuier. En boonop hou my kleinkind my jonk – niks wat ‘n vinniger aarde toe bring as die onskuld van ‘n kind nie. My dae van agter pannekoektafels staan (en al die flops op te eet) is verby en en die organisering van poedingtafels by die basaar of sportfunksies het lankal saam met die laaste van die dertigs verdwyn.
Dis nou lekkerder om eerder mooi aan te trek en saam met my man om ‘n tafel te sit as om by ‘n funksie agter die warm stoof te staan. Ek sê maklik nee sonder om skuldig te voel as my program te vol is en kies wat vir my lekker is om te doen.
Ek het regtig weer bewus geraak van my eie behoeftes. Dinge wat ek soms op die agtergrond moes skuif omrede my program te besig geraak het met my werk, huis, man en kinders kon ek weer uithaal, afstof en ordentlik my aandag gee.
My uitkyk op die lewe het dramaties verander. Dingetjies wat voorheen vir my belangrik was, het weggeval. Die onreg wat teenoor kinders gepleeg word, armoede onder mense en verkragting van vroue en kinders, en selfs onder mans, het ‘n groter kommer in my gewek.
Vroue wat hul kinders in bendegeweld verloor laat my saam met hulle huil, Madiba wat vir ons almal ‘n voorbeeld is laat my hoendervleis kry. Kinders wat deur stormreëns bibber en beef van die koue terwyl ons kla met die witbrood onder die arm, laat my besef dat ek niks het om oor te kla nie – allermins oor die ouderdom.
Saam met die ouderdom het ook verdraagsaamheid en geduld gekom. Ek het die ou klein jakkalsies wat soms so maklik verhoudings versuur, elkeen ‘n kospakkie gegee en op die pad gestuur. Dit is bloot eenvoudig net nie meer die moeite werd nie.
En toe, na ‘n verbysterende, verstommende en vermoeiende ondersoek, kom ek tot die gevolgtrekking dat die vyftigs vir my die volgende dinge simboliseer :
V Vry om te wees wie jy werklik is, om jouself uit te leef en jouself te aanvaar vir wie en wat jy is (en nie is nie)
Y Ywerig en entoesiasties te wees oor jouself, jou dierbares en oor die lewe
F Fases . . . die wonderlike groei van ‘n vrou se lewe
T Trots oor wat jy bereik het in die lewe, nie oor status en blinkgoed nie, maar oor dinge wat werklik saak maak in jou hart
I Ingelig – om bewus te wee
s van jou vriende se nood asook die lyding van jou medemens én om iets daadwerkliks daaraan te doen
G Grootgeword, gegroei sonder om te vroeg oud te word, jou humorsin te behou, minder te stres en om dolgelukkig jou nuwe fases te ervaar!
Vyftig – vry, verrykend en vrek lekker!
©
Gister het ek na mooi prentjies op die internet gesoek en kom af op ‘n paar van Mona Lisa. In my stilligheid wonder ek. Sy is nie juis ‘n model nie. Ook nie maer nie en het nou nie juis die mooiste klere aan nie – maar sy is verreweg seker die vrou waarvoor die meeste betaal is.
Hoe meer ek na haar prentjie kyk, hoe meer voel ek soos sy. Besef ek ons twee het heelwat in gemeen. Daar is ‘n Mona Lisa in elkeen van ons. Is ons ook maar die Mona Lisa’s van die wêreld, van ons eie lewens. Van omstandighede. Produkte van ons keuses, reg of verkeerd. Kan ons ons vereenselwig met haar.
1 Sy is ‘n vrou.
2 Sy is nou nie eintlik ‘n oil painting nie. Al is sy in olie geverf.
3 Sy is ‘n misterie. Niemand weet veel van haar nie.
4 Daardie beroemde glimlaggie weerspieël nie eintlik iets van haar emosies nie. Weet sy dalk iets wat ek nie weet nie, of hou sy maar net haar “pose”.
5 Sy dien as versiering.
6 Sy maak baie mense gelukkig.7 Sy is alombekend, van my ou-oumagrootjie tot my vriendin se kleuter weet wie en wat is die Mona Lisa.
8 Sy is kosbaar en waardevol.
9 Sy is ‘n internasionale ikoon.
10 Sy het ‘n hart wat kan seerkry, liefhê en bly wees oor mooi goeters.
Besef ek dat daar baie Mona Lisas is wat op hierdie aarde rondloop. Ek sien hulle elke dag – ek praat met hulle elke dag. Van hulle is my familielede, my vriendinne, my kennisse. Die vrou agter die toonbank, die ma wat haar kind by die skool gaan optel, die wasgoed ophang, kosmaak vir haar gesin en haar eie drome en vrese het.
Ons lewe is soos ‘n skoon skilderdoek. Verf ons die prentjie van ons eie Mona Lisa beeld daarop. Vir ander is ons lewe ‘n toe boek, maar een ding staan soos ‘n paal bo water – al hierdie punte hierbo kan ons in ons eie lewe mee identifiseer.
Las elkeen van ons ‘n kleurtjie by die lewe daarbuite en laat ons ‘n geurtjie agter. Wit kan nie uitstaan as daar nie swart is om dit teen te meet nie. Hartseer kan nie oorwin word as daar nie vreugde is wat ons motiveer nie. Ons kan ïnspireer, aspireer en in die meeste gevalle, perspireer.
Soms wonder ek of die vroue in die middeleeue wat as hekse verbrand was – nie eerder ‘n bedreiging vir die man en die kerk was nie. ‘n Vrou is spesiaal, ons kan (en kon destyds al) ons mense gesond maak met kruie, die tye van die weer bepaal met die maansiklusse (wie weet beter van maand(stonde)siklusse as ons) en kon ‘n hele huishouding/besigheid/huwelik/gesinslewe/versorger/voortplanting/raadgewer/trooster vrou-alleen hanteer.
Vandag word mense (meestal mans) professionele fooie vir al hierdie beroepe betaal – finansiële adviseurs, besigheidskonsultante, huwelikberaders, gesinsadvokate, dokters, ginekoloë en sielkundiges. Ons doen dit al van die eerste dag wat Eva geskep is. “Been there, done that” en het al die t-hemde om dit te wys!!
Ons is ook nie bang om te wys ons gee om of stel belang in ‘n ander vrou nie. Ons kan mekaar komplimenteer oor ons klere, haarstyle, juwele, suksesse sonder dat ons bang is die wêreld kyk vir ons skeef (so reken mans). Het jy al gesien dat een man vir ‘n ander sê “Jis ja, daai jean sit darem netjies aan jou lyf!” ? Of “jinne, maar jou hare lyk stunning, wie is jou haarkapper – jy moet tog sy nommer vir my gee!!” Behoede my!
Ons aanvaar makliker, vergeef makliker, help makliker, verstaan makliker. Ons huil makliker, lag makliker en kry makliker lief. Ek weet ek kla soms oor die “vroudinge” – menstruasies, beenhare verwyder, onderklere wat druk en span – maar gee my enige dag die lewe van ‘n vrou!
Ons is vroue – ons kan want ons MAG!
Lorraine