Vrede op aarde

Ek was vir ‘n geruime tyd stil hier op Koffie-Klets.  Vir meer as een rede.  Die Vrystaatse winter het my hierdie jaar “solid” gevang, in ‘n kombers van depressie toegewikkel en voor die verwarmer gesit om nog verder te broei.  Ek sukkel met die koue, wit en rypgevrekte landskap.  Dis hoekom my hart met so ‘n punt na die Kaap toe trek.  Winter daar is groen, nat en vol lewe.  Vol atmosfeer.  Ek haal asem in die Kaap se winters, is die liefde vanself en dink aan alles wat mooi is, alles wat lekker is, alles wat goed is en alles wat vredevol is.

Maar tesame met die winter wat ongenooid in my lyf kom lê het,  het daar ook ‘n anderste winter in my hart kom lê.  Een van onrus, van bekommernis oor ons mooi land.  Al die afgelope weke se geweld by die myne, moorde en familie/gesinsmoorde het my die vraag laat vra?  Waarheen is ons oppad?  Wat het geword van “the human race”. . .??

Broer draai teen broer, werkgewer en werknemer kom in opstand teen mekaar . . . die mensdom het nie meer morele waardes nie.  As 10 mense reken Kate van William moes versigtiger gewees het voor sy haar kaal borste ontbloot het (al was dit privaatgrond – hulle weet steelfotograwe is oral en onstuitbaar) is daar eerder 100 wat voel sy is reg.  Niemand wil meer verantwoordelikheid aanvaar vir hul dade nie.  Van die regering tot regdeur op skoensoolvlak.

Ouers stop kinders se hande vol geld om hulself besig te gaan hou net vir ‘n paar uur se rus en vrede.  Die televisie het die plek van opvoeder ingeneem.  Ouers en kinders s’n.  Kerke loop leeg, skole loop leeg, huwelike faal, families ruk uitmekaar . . . en die oorsaak word oral anders gesoek behalwe by onsself.

Ek hoop met die somer wat nader sal my gemoed ook lig.  Hoop ek my geloof in die mens sal weer versterk word.  Op die oomblik lyk dit maar na ‘n donker prentjie.

Vrede vir julle almal, maar bowenal . . . vrede vir ons land.

Mooi loop!

 

Lorraine
 

Foto-Pretsel 12

Is verbasend hoe partymense met so ‘n “moeggebore” uitdrukking op hulle gesigte rondloop.  Die lewe is net eenvoudig te veel.  Hulle kan nie meer so voortgaan nie, die lewe is een pynigende hel op aarde.

En nee, ek praat nie oor mense wat werklike truamas moes deurgaan nie, of terminaal siek is, of dierbares aan die dood moes afstaan of weens die resessie al hul besittings en drome verloor het nie.

Ek praat van mense wat sonder rede kla, sonder rede kortaf (lees ongemanierd) is, wat mense as ‘n reël afjak, verneder en verkleineer.  Wat met alles ontevrede is, wat niks mooi en goeds in ander of in die lewe raaksien nie.

Geen wonder hulle is sielsmoeg in die aand nie.  Dit sal my ook tap van energie en positiwiteit.

Soek die regte mense . . .

 

 

Vandag, meer as ooit tevore, besef ek hoe belangrik dit is om jou te omring met die regte mense.  Nie die met geld, aansien of glorie nie, maar die wat jou motiveer, inspireer en opbou.  Iemand met ‘n sagte mond, ‘n sagte hand . . . ‘n sagte hart.

Mens hoor so gereeld van mense wat selfmoord pleeg en dan daar altyd  ‘n stemmetjie vir my of daar nie dalk iemand was wat daardie persoon so seergemaak het, afgeknou of selfs ‘n lelike woord toegesnou het nie.  Was daardie woorde dalk die laaste woorde wat iemand met hom gepraat het?  Kon ‘n sagter woord, hand of hart nie die persoon se lewe gered het nie?

Partymense is sommer net pleinweg onbeskof.  Skuil agter die “ek is maar net reguit” verskoning.  Nonsens.  Wie wil so leef.  Om heeltyd aanmerkings en opmerkings te maak wat ander mense afsit, selfs diep seermaak.   Ek glo vas dat dit mense met ‘n lae selfbeeld is, wat dit aan ander doen.  Hulle voel beter as hulle mense kan aftrek in plaas van optrek. 

Die mense met wie ek my ophou kom van oral.  Ryk, arm, mooi, minder mooi, mans, vroue, kinders, studente.  Slim mense en minder slim mense, pienk- geel en persmense.  Mense met skoon verledes en mense met kolle.  Oumense en jongmense.  Siek mense, gesonde mense,  maer mense en rondetjies soos ek.

Hulle het almal ‘n paar dinge in gemeen.  Hulle leef.  Hulle haal nie net asem nie.  Hulle laat mense rondom hulle hulself uitleef.  Hulle bou op, help op, kyk op.  Hulle het hoop, visie, liefde, deernis en begrip.  Vir ander . . . maar ook vir hulself.

Ons lewe in tye waar hoop aan die verdwyn is.  Waar gemoedelikheid plek maak vir stres en mondhoeke wat afwaarts neig.  Jou bure is vreemd, jou familie sien jy skaars en jou gesin is gelukkig as julle nog saam om die etenstafel verkeer.  Die mure rondom jou huis en hart is so hoog dat jy jouself nie eers meer herken nie.

Ek glo vas aan die beginsel dat as jy goeddoen (sonder dat die linkerhand weet wat die regterhand doen) aan ander, dit weer terugkom na jou toe.  Boonop is dit vir my die lekkerste gevoel om te weet ek het vandag ‘n sagte woord gehad vir iemand wat dit nodig gehad het.  ‘n Sagte hand waar iemand seer/swaarkry.  Begrip vir ander se probleme en sienings sonder om dit af te skiet. 

‘n Mens hoef nie met alles in die lewe saam te stem nie.  Dit is ook jou reg om te verskil.  Die kuns lê daarin om dit op die regte manier te doen.  Watter hartseer of kwaad steek jy weg agter die woorde waarmee jy ander kwes.  Vir my is emosionele mishandeling net so erg as fisiese mishandeling.  Soms erger.  Wonde genees . . . harte nie altyd so maklik nie.  Sommiges nooit weer nie.

As jy vanaand jou tandeborsel en jy kyk na jouself in die spieël – wat sien jy?  Kan jy met ‘n opregte hart erken jy het vandag voluit geleef?  Sonder om ander af te kraak, lelik te wees en mense se eergevoelens aan te tas.

Indien jy nee moet sê . . . ondersoek bietjie jou hart.  Haal dit uit en skrop al die kwaad en angs en liefdeloosheid af.  Smeer dit met olie van liefde, geloof en hoop. Geur dit met begrip, deernis, verdraagsaamheid en omgee.

Ek het grootgeword met die volgende woorde : Dit is nie wat jy sê wat seermaak nie, dit is hoe jy dit sê.

Ek is dankbaar vir die sonneblomvriendinne in my lewe.  Hulle leer my om my gesig na die son te draai!

Sonskyngroete vir jou!

 

Mona Lisa

 

Oor 'n koppie koffie

Gister het ek na mooi prentjies op die internet gesoek en kom af op ‘n paar van Mona Lisa.  In my stilligheid wonder ek.  Sy is nie juis ‘n model nie.  Ook nie maer nie en het nou nie juis die mooiste klere aan nie – maar sy is verreweg seker die vrou waarvoor die meeste betaal is. 

Hoe meer ek na haar prentjie kyk, hoe meer voel ek soos sy. Besef ek ons twee het heelwat in gemeen. Daar is ‘n Mona Lisa in elkeen van ons.  Is ons ook maar die Mona Lisa’s van die wêreld, van ons eie lewens.  Van omstandighede.  Produkte van ons keuses, reg of verkeerd.  Kan ons ons vereenselwig met haar.

1              Sy  is ‘n vrou. 

2              Sy is nou nie eintlik ‘n oil painting nie.  Al is sy in olie geverf. 

3              Sy is ‘n misterie.  Niemand weet veel van haar nie.

4              Daardie beroemde glimlaggie weerspieël nie eintlik iets van haar emosies nie.  Weet sy dalk iets wat ek nie weet nie, of hou sy maar net haar “pose”.

5              Sy dien as versiering.

6              Sy maak baie mense gelukkig.7              Sy is alombekend, van my ou-oumagrootjie tot my vriendin se kleuter weet wie en wat is die Mona Lisa.

8              Sy is kosbaar en waardevol.

9              Sy is ‘n internasionale ikoon.

10           Sy het ‘n hart wat kan seerkry, liefhê en bly wees oor mooi goeters.

Besef ek dat daar baie Mona Lisas is wat op hierdie aarde rondloop.  Ek sien hulle elke dag – ek praat met hulle elke dag.  Van hulle is my familielede, my vriendinne, my kennisse.  Die vrou agter die toonbank, die ma wat haar kind by die skool gaan optel, die wasgoed ophang, kosmaak vir haar gesin en haar eie drome en vrese het.

Ons lewe is soos ‘n skoon skilderdoek.  Verf ons die prentjie van ons eie Mona Lisa beeld daarop.  Vir ander is ons lewe ‘n toe boek, maar een ding staan soos ‘n paal bo water – al hierdie punte hierbo kan ons in ons eie lewe mee identifiseer. 

Las elkeen van ons ‘n kleurtjie by die lewe daarbuite en laat ons ‘n geurtjie agter.  Wit kan nie uitstaan as daar nie swart is om dit teen te meet nie.  Hartseer kan nie oorwin word as daar nie vreugde is wat ons motiveer nie.  Ons kan ïnspireer, aspireer en in die meeste gevalle, perspireer. 

Soms wonder ek of die vroue in die middeleeue wat as hekse verbrand was – nie eerder ‘n bedreiging vir die man en die kerk was nie.  ‘n Vrou is spesiaal, ons kan (en kon destyds al) ons mense gesond maak met kruie, die tye van die weer bepaal met die maansiklusse (wie weet beter van maand(stonde)siklusse as ons) en kon ‘n hele huishouding/besigheid/huwelik/gesinslewe/versorger/voortplanting/raadgewer/trooster vrou-alleen hanteer. 

Vandag word mense (meestal mans) professionele fooie vir al hierdie beroepe betaal – finansiële adviseurs, besigheidskonsultante, huwelikberaders, gesinsadvokate, dokters, ginekoloë en sielkundiges.  Ons doen dit al van die eerste dag wat Eva geskep is.  “Been there, done that” en het al die t-hemde om dit te wys!!

Ons is ook nie bang om te wys ons gee om of stel belang in ‘n ander vrou nie.  Ons kan mekaar komplimenteer oor ons klere, haarstyle, juwele, suksesse sonder dat ons bang is die wêreld kyk vir ons skeef (so reken mans).   Het jy al gesien dat een man vir ‘n ander sê “Jis ja, daai jean sit darem netjies aan jou lyf!” ?  Of “jinne, maar jou hare lyk stunning, wie is jou haarkapper – jy moet tog  sy nommer vir my gee!!”  Behoede my!

Ons aanvaar makliker, vergeef makliker, help makliker, verstaan makliker.  Ons huil makliker, lag makliker en kry makliker lief.  Ek weet ek kla soms oor die “vroudinge” – menstruasies, beenhare verwyder, onderklere wat druk en span – maar gee my enige dag die lewe van ‘n vrou!

Ons is vroue – ons kan want ons MAG!

Lorraine