Soek die regte mense . . .

 

 

Vandag, meer as ooit tevore, besef ek hoe belangrik dit is om jou te omring met die regte mense.  Nie die met geld, aansien of glorie nie, maar die wat jou motiveer, inspireer en opbou.  Iemand met ‘n sagte mond, ‘n sagte hand . . . ‘n sagte hart.

Mens hoor so gereeld van mense wat selfmoord pleeg en dan daar altyd  ‘n stemmetjie vir my of daar nie dalk iemand was wat daardie persoon so seergemaak het, afgeknou of selfs ‘n lelike woord toegesnou het nie.  Was daardie woorde dalk die laaste woorde wat iemand met hom gepraat het?  Kon ‘n sagter woord, hand of hart nie die persoon se lewe gered het nie?

Partymense is sommer net pleinweg onbeskof.  Skuil agter die “ek is maar net reguit” verskoning.  Nonsens.  Wie wil so leef.  Om heeltyd aanmerkings en opmerkings te maak wat ander mense afsit, selfs diep seermaak.   Ek glo vas dat dit mense met ‘n lae selfbeeld is, wat dit aan ander doen.  Hulle voel beter as hulle mense kan aftrek in plaas van optrek. 

Die mense met wie ek my ophou kom van oral.  Ryk, arm, mooi, minder mooi, mans, vroue, kinders, studente.  Slim mense en minder slim mense, pienk- geel en persmense.  Mense met skoon verledes en mense met kolle.  Oumense en jongmense.  Siek mense, gesonde mense,  maer mense en rondetjies soos ek.

Hulle het almal ‘n paar dinge in gemeen.  Hulle leef.  Hulle haal nie net asem nie.  Hulle laat mense rondom hulle hulself uitleef.  Hulle bou op, help op, kyk op.  Hulle het hoop, visie, liefde, deernis en begrip.  Vir ander . . . maar ook vir hulself.

Ons lewe in tye waar hoop aan die verdwyn is.  Waar gemoedelikheid plek maak vir stres en mondhoeke wat afwaarts neig.  Jou bure is vreemd, jou familie sien jy skaars en jou gesin is gelukkig as julle nog saam om die etenstafel verkeer.  Die mure rondom jou huis en hart is so hoog dat jy jouself nie eers meer herken nie.

Ek glo vas aan die beginsel dat as jy goeddoen (sonder dat die linkerhand weet wat die regterhand doen) aan ander, dit weer terugkom na jou toe.  Boonop is dit vir my die lekkerste gevoel om te weet ek het vandag ‘n sagte woord gehad vir iemand wat dit nodig gehad het.  ‘n Sagte hand waar iemand seer/swaarkry.  Begrip vir ander se probleme en sienings sonder om dit af te skiet. 

‘n Mens hoef nie met alles in die lewe saam te stem nie.  Dit is ook jou reg om te verskil.  Die kuns lê daarin om dit op die regte manier te doen.  Watter hartseer of kwaad steek jy weg agter die woorde waarmee jy ander kwes.  Vir my is emosionele mishandeling net so erg as fisiese mishandeling.  Soms erger.  Wonde genees . . . harte nie altyd so maklik nie.  Sommiges nooit weer nie.

As jy vanaand jou tandeborsel en jy kyk na jouself in die spieël – wat sien jy?  Kan jy met ‘n opregte hart erken jy het vandag voluit geleef?  Sonder om ander af te kraak, lelik te wees en mense se eergevoelens aan te tas.

Indien jy nee moet sê . . . ondersoek bietjie jou hart.  Haal dit uit en skrop al die kwaad en angs en liefdeloosheid af.  Smeer dit met olie van liefde, geloof en hoop. Geur dit met begrip, deernis, verdraagsaamheid en omgee.

Ek het grootgeword met die volgende woorde : Dit is nie wat jy sê wat seermaak nie, dit is hoe jy dit sê.

Ek is dankbaar vir die sonneblomvriendinne in my lewe.  Hulle leer my om my gesig na die son te draai!

Sonskyngroete vir jou!

 

Sien is glo

kruis

‘n Ruk gelede, een oggend toe ek die huis verlaat, sien ek ‘n skaduwee-kruis teen die muur wat my huis omring.  Vir ‘n oomblik was ek stomgeslaan.  Wat kan die son so afbeeld in die vorm van ‘n kruis? Iets misterieus? By verdere ondersoek sien ek dit is net die wasgoedpaal.  Ek was half teleurgesteld, ek wou hê dit moes ‘n beter verduideliking hê.

Dis toe dat ek vir myself sê dat die lewe ook maar so is.  Ons sien dinge soos ons dit wil sien.  Wil ons glo dat dinge so móét lyk.  As ons agterna uitvind dit was iets anders in die gedaante van ons ideaal, is ons teleurgesteld.

Ons plaas ons vertroue in mense, om later teleurgestel te word.  Mense oorrompel jou met valse voorwendsels, vriendelike glimlaggies en allerhande mooi beloftes en praatjies.  Net om agterna te besef dat ons in ons eie strik van goedgelowigheid geval het.  Nie dat daar iets mee skort nie, ek vir een glo, of wil glo dat die mensdom nie so korrup kan wees nie.

Die ergste is dat mense jou soms onder die dekmantel van “christenskap” flous.  Soos iemand ‘n paar jaar gelede vir my gesê het : “In die naam van Christenskap wens ek jou sterkte toe vir . . . “ Tot my ontnugtering, of liewers skok, moes ek uitvind die vrou doen die mees onchristelike ding aan my. 

Mens sou sweer na al die jare het ek darem al my les geleer, maar nee – daar is nie pille vir dom mense nie.  Aan die anderkant kan ek ook nie so met wantroue deur die lewe gaan nie.  Ek sou nie wou hê dat mense twyfel aan my woorde of my dade nie.  Dat dit wat hulle sien van my, nie ‘n verwronge beeld is van wie ek is nie.  Dat my kruis nie ‘n ysterpaal is nie.

Daagliks hoor ons van mense wat finansieel ingeloop word deur instansies. Vriende spat uitmekaar oor bedrog.  Families skeur uiteen deur geldgierigheid, vennootskappe gaan uitmekaar wanneer daar onderlangs besigheid gevoer word wat nie ‘n aanwins is vir die besigheid nie.

Afgelope jare het ons gesien dat glanspersone ook maar die publiek flous.  Aan die een kant het ons hierdie helde maar tot mense se skok moes hul uitvind die mense het voete van klei.  Was hierdie mense ons kinders se helde, baie van ons kinders se rolmodelle.  Was hulle groot klomp geld betaal – vir iets wat hulle nie eintlik was nie. Van ‘n hero tot ‘n zero!

My pa het altyd gesê as ons in die aand gaan slaap moet ons dag se doen en late van so ‘n aard wees dat jy môre-oggend jouself weer in die spieël kan kyk.  Moet jy weet jy het nie ‘n ander tenagekom met woord en daad nie.  Dat jy nie iemand se selfbeeld afgekraak het nie, niemand misbruik het vir jou eie gewin nie. 

My pa is al jare dood, maar wanneer ek soggens in die spieël kyk, weerklink sy woorde in my gedagtes.  Soms is ek nie altyd seker nie, hoop ek maar as ek terugdink aan die vorige dag, dat ek niemand bewustelik of onbewustelik seergemaak het nie.

Dit is alweer amper einde Januarie 2011.  Dit is nog nie te laat nie.  Maak reg wat verkeerd is in jou verhoudinge met mense.  Die lewe is so kort.  Ek het gister gehoor van ‘n vierjarige dogtertjie wat gesterf het na ‘n baie kort siekbed.  Sulke gebeure plaas dinge weer vir my in perspektief.  Dat ons onsself nie belangriker ag as ander nie. Dat die lewe kosbaar is.  Dat ons sagkens met mense moet omgaan.  In opregtheid.