Tag Archives: mense

Klakouse

Posted on by
Reply

 

Foto/Graphics : Internet

Foto/Graphics : Internet

 

Vanoggend was ek al vroeg wakker.  Manlief is kort na vyfuur werk toe.  Ek is haaswakker en besluit om bietjie op die forums te gaan rondsnuffel.  Wat ‘n teleurstelling.  Almal kla.  Op die kosforums kla hulle omdat hulle aan 6 kosforums behoort en sien dieselfde resepte op al die forums.  (Hoekom dan aan 6 behoort?) Kies die beste een uit die lot en beweeg aan.

Op die politieke forums is dit tien keer erger.  Almal kla oor slegte dienslewering, staak, vernietig dit wat nog werk en kom volgende verkiesing, trek almal hulle kruisie weer by die dieselfde gesig.  Ek verstaan dit nie.  Stem vir ‘n ander party.  Ek skuld geen party my lojaliteit nie.  Ek werk nie vir hulle nie . . . hulle werk vir ons.  Finish and klaar.

So “surf” ek die ander forums.  Op die breiforums kla die dames oor die patrone wat nie genoeg detail bevat nie.  Die doen-dit-jouself forums het dit weer teen verkeerde raad wat mense op die bladsy plaas.  Die leesforum kla oor die gehalte van boeke deesdae.  Die tuinforums kla oor die veranderlike weer.

En so gaan dit aan.  ‘n Uur later en ek is gereed om my polse te kou.  My hele dag is bederf.  Dis Vrydag, dis naweek . . . wie wil dit met ‘n lang gesig aanpak.

My pa het altyd gese jy kry mense wat kla en jy kry mense wat kla.  En dan kry jy nog mense wat kla.  Ek stem, kla het ‘n gewoonte geraak.   Ons kla met die witbrood onder die arm.  Party met ‘n swartwoudkersiekoek.  As jy nie hou van ‘n forum, of ‘n boek of ‘n fliek of ‘n televisiereeks of watookal, moenie jouself verder kasty nie.  Verlaat die groep, gee die boek terug, kyk ‘n ander fliek, verander die kanaal of sit alles af en gaan slaap.

Maar in vadersnaam . . . hou op met kla.  Die lewe is kort en kosbaar,  spandeer jou tyd aan die dinge wat positief is.  Hoekom jouself elke dag self kasty as die lewe dit vir jou ongevraagd doen?

Ek is mal oor mense wat kan lag, vir hulleself en vir die lewe!!

En hier aan die einde, besef ek met ‘n skok . . . hier doen ek dan presies dieselfde . . . kla oor mense wat klakouse is!!!

Oe-heh-eh!!

©

Soek die regte mense . . .

Posted on by
Reply

 

 

Vandag, meer as ooit tevore, besef ek hoe belangrik dit is om jou te omring met die regte mense.  Nie die met geld, aansien of glorie nie, maar die wat jou motiveer, inspireer en opbou.  Iemand met ‘n sagte mond, ‘n sagte hand . . . ‘n sagte hart.

Mens hoor so gereeld van mense wat selfmoord pleeg en dan daar altyd  ‘n stemmetjie vir my of daar nie dalk iemand was wat daardie persoon so seergemaak het, afgeknou of selfs ‘n lelike woord toegesnou het nie.  Was daardie woorde dalk die laaste woorde wat iemand met hom gepraat het?  Kon ‘n sagter woord, hand of hart nie die persoon se lewe gered het nie?

Partymense is sommer net pleinweg onbeskof.  Skuil agter die “ek is maar net reguit” verskoning.  Nonsens.  Wie wil so leef.  Om heeltyd aanmerkings en opmerkings te maak wat ander mense afsit, selfs diep seermaak.   Ek glo vas dat dit mense met ‘n lae selfbeeld is, wat dit aan ander doen.  Hulle voel beter as hulle mense kan aftrek in plaas van optrek. 

Die mense met wie ek my ophou kom van oral.  Ryk, arm, mooi, minder mooi, mans, vroue, kinders, studente.  Slim mense en minder slim mense, pienk- geel en persmense.  Mense met skoon verledes en mense met kolle.  Oumense en jongmense.  Siek mense, gesonde mense,  maer mense en rondetjies soos ek.

Hulle het almal ‘n paar dinge in gemeen.  Hulle leef.  Hulle haal nie net asem nie.  Hulle laat mense rondom hulle hulself uitleef.  Hulle bou op, help op, kyk op.  Hulle het hoop, visie, liefde, deernis en begrip.  Vir ander . . . maar ook vir hulself.

Ons lewe in tye waar hoop aan die verdwyn is.  Waar gemoedelikheid plek maak vir stres en mondhoeke wat afwaarts neig.  Jou bure is vreemd, jou familie sien jy skaars en jou gesin is gelukkig as julle nog saam om die etenstafel verkeer.  Die mure rondom jou huis en hart is so hoog dat jy jouself nie eers meer herken nie.

Ek glo vas aan die beginsel dat as jy goeddoen (sonder dat die linkerhand weet wat die regterhand doen) aan ander, dit weer terugkom na jou toe.  Boonop is dit vir my die lekkerste gevoel om te weet ek het vandag ‘n sagte woord gehad vir iemand wat dit nodig gehad het.  ‘n Sagte hand waar iemand seer/swaarkry.  Begrip vir ander se probleme en sienings sonder om dit af te skiet. 

‘n Mens hoef nie met alles in die lewe saam te stem nie.  Dit is ook jou reg om te verskil.  Die kuns lê daarin om dit op die regte manier te doen.  Watter hartseer of kwaad steek jy weg agter die woorde waarmee jy ander kwes.  Vir my is emosionele mishandeling net so erg as fisiese mishandeling.  Soms erger.  Wonde genees . . . harte nie altyd so maklik nie.  Sommiges nooit weer nie.

As jy vanaand jou tandeborsel en jy kyk na jouself in die spieël – wat sien jy?  Kan jy met ‘n opregte hart erken jy het vandag voluit geleef?  Sonder om ander af te kraak, lelik te wees en mense se eergevoelens aan te tas.

Indien jy nee moet sê . . . ondersoek bietjie jou hart.  Haal dit uit en skrop al die kwaad en angs en liefdeloosheid af.  Smeer dit met olie van liefde, geloof en hoop. Geur dit met begrip, deernis, verdraagsaamheid en omgee.

Ek het grootgeword met die volgende woorde : Dit is nie wat jy sê wat seermaak nie, dit is hoe jy dit sê.

Ek is dankbaar vir die sonneblomvriendinne in my lewe.  Hulle leer my om my gesig na die son te draai!

Sonskyngroete vir jou!

 

Skoue en feeste

Posted on by
Reply

Dit is Bloemskou (in Bloemfontein as iemand gewonder het) en ek beman ons werk se stalletjie vandag.  Van my kollegas vind dit erg vervelig.  Ek, aan die ander kant, geniet my gate uit.  Om mense dop te hou bly vir my ‘n heerlike tydverdryf.  Mens kan nogal baie lees aan mense se lyftale oor in watter kategorie hulle val.  Dis nou die kategorie van skou- of feesganger.

Eers kry jy die “strollers”.  Hulle bekyk die stalletjies op ‘n afstand.  Stop nooit nie, breek nooit die loopspoed nie, vra niks nie, wys geen emosie nie en hande is in sakke of agter die rug.   

Dan kry die ontdekkers.  Hulle stop by elke stalletjie, vra vrae, bevat en bevoel alles, neem al wat ‘n pamflet is, skryf kommentaar in elke besoekersboek, maar koop niks.

Volgende is die drafstappers.  Hulle hardloop deur die stalletjies, stop skielik en bekyk vinnig en woerts-warts is hulle weer op spoed.  Ek raak skoon uitasem as ek hulle dophou.

Dan is daar die arm-hakers.  Hulle kyk mekaar meer in die oë as wat hulle na die stalletjies kyk.  Dit glimlag vir mekaar, voer mekaar ‘n heerlike soetigheidjie, staar in mekaar se oë – weet regtig nie wat maak hulle hier nie, want stalletjies bekyk is defnitief nie op hulle prioriteitslys nie.

Dan, die laastes is my “favourites”.  Ek verkyk en vergaap my aan hulle.  Die man loop met ‘n frons op sy gesig, hy skud kort-kort sy horlosie om seker te maak die ding staan nie.  Hy is ongeduldig, onplesierig en ongeskik.  Sy vrou, wat so graag hier wou wees, moet maar vinnig haar ogies gooi by die stalletjies wat sy interessant vind.  Sy durf nie eers waag om haar beursie uit te haal nie.  Hoe verder die dag aanstap, hoe ongemakliker lyk hulle in mekaar se geselskap.  Nou vra ek myself . . . hoekom het hy die moeite gedoen om saam met haar te kom?

Nee kyk, hier by die skou, kry jy alle soorte.  Party is net lekkerder as ander.  Net soos die Licorice All Sorts. 

Wag, hier kom ‘n klomp ontdekkers.  Laat ek maar eers gou help!!

Sien is glo

Posted on by
Reply

kruis

‘n Ruk gelede, een oggend toe ek die huis verlaat, sien ek ‘n skaduwee-kruis teen die muur wat my huis omring.  Vir ‘n oomblik was ek stomgeslaan.  Wat kan die son so afbeeld in die vorm van ‘n kruis? Iets misterieus? By verdere ondersoek sien ek dit is net die wasgoedpaal.  Ek was half teleurgesteld, ek wou hê dit moes ‘n beter verduideliking hê.

Dis toe dat ek vir myself sê dat die lewe ook maar so is.  Ons sien dinge soos ons dit wil sien.  Wil ons glo dat dinge so móét lyk.  As ons agterna uitvind dit was iets anders in die gedaante van ons ideaal, is ons teleurgesteld.

Ons plaas ons vertroue in mense, om later teleurgestel te word.  Mense oorrompel jou met valse voorwendsels, vriendelike glimlaggies en allerhande mooi beloftes en praatjies.  Net om agterna te besef dat ons in ons eie strik van goedgelowigheid geval het.  Nie dat daar iets mee skort nie, ek vir een glo, of wil glo dat die mensdom nie so korrup kan wees nie.

Die ergste is dat mense jou soms onder die dekmantel van “christenskap” flous.  Soos iemand ‘n paar jaar gelede vir my gesê het : “In die naam van Christenskap wens ek jou sterkte toe vir . . . “ Tot my ontnugtering, of liewers skok, moes ek uitvind die vrou doen die mees onchristelike ding aan my. 

Mens sou sweer na al die jare het ek darem al my les geleer, maar nee – daar is nie pille vir dom mense nie.  Aan die anderkant kan ek ook nie so met wantroue deur die lewe gaan nie.  Ek sou nie wou hê dat mense twyfel aan my woorde of my dade nie.  Dat dit wat hulle sien van my, nie ‘n verwronge beeld is van wie ek is nie.  Dat my kruis nie ‘n ysterpaal is nie.

Daagliks hoor ons van mense wat finansieel ingeloop word deur instansies. Vriende spat uitmekaar oor bedrog.  Families skeur uiteen deur geldgierigheid, vennootskappe gaan uitmekaar wanneer daar onderlangs besigheid gevoer word wat nie ‘n aanwins is vir die besigheid nie.

Afgelope jare het ons gesien dat glanspersone ook maar die publiek flous.  Aan die een kant het ons hierdie helde maar tot mense se skok moes hul uitvind die mense het voete van klei.  Was hierdie mense ons kinders se helde, baie van ons kinders se rolmodelle.  Was hulle groot klomp geld betaal – vir iets wat hulle nie eintlik was nie. Van ‘n hero tot ‘n zero!

My pa het altyd gesê as ons in die aand gaan slaap moet ons dag se doen en late van so ‘n aard wees dat jy môre-oggend jouself weer in die spieël kan kyk.  Moet jy weet jy het nie ‘n ander tenagekom met woord en daad nie.  Dat jy nie iemand se selfbeeld afgekraak het nie, niemand misbruik het vir jou eie gewin nie. 

My pa is al jare dood, maar wanneer ek soggens in die spieël kyk, weerklink sy woorde in my gedagtes.  Soms is ek nie altyd seker nie, hoop ek maar as ek terugdink aan die vorige dag, dat ek niemand bewustelik of onbewustelik seergemaak het nie.

Dit is alweer amper einde Januarie 2011.  Dit is nog nie te laat nie.  Maak reg wat verkeerd is in jou verhoudinge met mense.  Die lewe is so kort.  Ek het gister gehoor van ‘n vierjarige dogtertjie wat gesterf het na ‘n baie kort siekbed.  Sulke gebeure plaas dinge weer vir my in perspektief.  Dat ons onsself nie belangriker ag as ander nie. Dat die lewe kosbaar is.  Dat ons sagkens met mense moet omgaan.  In opregtheid.