Ek het myself die vraag die afgelope paar dae gevra.  Ek het geen nuwejaarsvoorneme gehad nie (hou dit nooit by nie en ek lieg nie meer vir myself nie) en het redelik alles bereik wat ek wou bereik het in die lewe.

Ek wil nie meer werk tot ek in die baas se stoel sit nie, het klaar my “share” gehad van skolefunksies, kerkfunksies en fondsinsamelingfunksies vir watter organisasie ek betrokke was.  Ek het diegene in nood gehelp en wou soms ander oor die rant help as dinge te woes gegaan het.

My kinders is groot en getroud en ek het ‘n kleinkind en nog om na uit te sien.  Ek en manlief grom al lankal nie meer vir mekaar nie en kan lang ure bymekaar wees sonder om ‘n woord te seg en dit nog te geniet ook.  Ons belangstellings is dieselfde en ons verskil min van mekaar . . . net as hy nie saamstem met my nie.   Ek lewe in vrede met bure, vriende, familie (die aangetroudes ook) en vyande.

Was nou nie regoor die wereld nie maar het in my dae ‘n paar plekke besoek.  En dit geniet.  Ek het al drie biblioteke vol gelees, films gekyk . . . mooies en minder mooies, en het my stem dikgemaak in politieke kommentaar.  “Mind you” . . . so erg dat ek vir ‘n baie lang ruk “verban” was.  Ek het ge-eksperimenteer met vreemde kosse, wyne en tale . . . die kos is reguit heupe toe, die wyn kop toe en die tale by die een oor in en ander een uit.

My hare was al rooi en my naels swart.  Mini’s pas ek nie in nie en alles “hang letterlik af” wat ek aantrek.  Het die gym besoek op my dae dat my go uithang, sonder enige noemenswaardige sukses.  Dieselfde vir diete.  Ek kan boeke skryf oor onsuksesvolle diete (deur my).

Raak lankal nie meer geirriteerd met die verkeer nie en wys ook nie die hele alfabet op my een hand as iemand voor my inswaai nie.  Druk nog net nou en dan die toeter as iemand op my afpyl of rommel uit die venster gooi.  Tik nie meer my voet in lang rye nie en rol nie my oe vir swak diens nie.

Ek weier om heruitsendings van twintig jaar gelede vir die vyfde maal te kyk.  Ek kan al saampraat met die akteurs/aktrises.   Ek drink nie meer Coke nie want dit proe al lankal nie meer soos Coke nie . . . dieselfde geld vir Wilson toffies.  Ek plant nie meer rose nie want vandag se goed ruik na niks.

Wat bly nou oor . . .

Al die lekker dinge . . .  ‘n sonsondergang of nog beter, my beste . . . sonopkoms.  Daar is iets omtrent die son se eerste strale wat my energie gee vir die dag, hoop vir die toekoms.

Ek staan buite in die reen dat die druppels by my ore afloop sonder om oor my kapsel/klere te bekommer.

Ek speel modderdiep saam met my kleinkind en vertel honderd keer dieselfde storie vir haar.  Sonder dat ek of sy moeg word.

Ek en manlief giggel oor verspottighede dat ons soms aan die bed moet vashou om nie af te val nie.

Wanneer die geleentheid hom voordoen kuier ons en die kinders ‘n hond uit die bos.  Ons praat en lag en “onthou-jy-nog’s” lank nadat Klaasvakie gaan slaap het.

Ek en manlief bid saam, lag soms saam en huil soms saam (oudword is nie vir sissies nie) . . .  en praat van ouderdom . . . ons help mekaar op wanneer dit moet en herinner mekaar om ons pille te drink.

Ons beproef koffie en koek by koffiewinkels . . . hy die koffie en ek die koek.  Ons luister tjello musiek en kyk August Rush vir die hoeveelste maal.  Ons blaai deur boeke en lees vir mekaar voor.  Ons  le en droom . . . kan jou se waaroor as ek net kan onthou . . .

Dankie tog vir hierdie “wat nou” in ons lewe . . . dis heerlik en ek verruil dit vir niks!!!

©