Dis nie altyd maklik om bekend te staan as ‘n goedkoop en maklike meisie nie.  Die wêreld en sy mense kan gou sy rug op jou draai.  Veroordeel hulle jou nog voor hulle die hele storie agter die storie gehoor het.  Ek weet waarvan ek praat, is al self daardeur. Ek weet hoe dit voel as mense hul neus optrek en anderpad kyk as jy in ‘n vertrek instap.

Op my ouderdom het ek al geleer om nie meer notisie te neem van sulke mense nie.  Dis maklik as jy net jou vingers kan klap en die manne met geld letterlik op hul knieë voor jou kniel vir jou aandag.  Ek weer, moet maar tevrede wees om self die aanvoerwerk te doen.  Kyk van hulle jou ook maar uit die hoogte aan.  Soos ek sê, ek weet hoe dit voel om goedkoop en maklik te wees.

Al wat ek vra is dat mense my eers beter leer ken,  sal verstaan wie en wat ek is voordat hulle die oordeel fel.  Elkeen van ons is tog uniek, nie die beeld van ‘n massaproduksie nie.  Buitendien wil ek ook nie een van die massas wees nie.

Daarom is ek so bly kostuumjuwele is weer hoogmode.  Gelukkig al vir ‘n tydperk en ek hoop sommer nog vir lank. Oor die jare het ek ook gesukkel om weg te kom van dit waarmee ek grootgeword het – selfs silwer was iets waaraan ek eers gewoond moes raak.

Ek het die gewone goue juwele gehad, trouring, armband, horlosie en een of twee pare oorringe. Kon nooit verstaan hoekom vroue so kopverloor oor nog ‘n goue ring nie.   Ek is gewoonlik mosterd na die maal en teen die tyd wat silwer my uiteindelik beetpak, kom kostuumjuwele en ek raak hopeloos verslaaf.

Daar is nog altyd mense wat ‘n weersin het in alles wat nie goud is nie, en soms as ek by ‘n vertrek inkom, sien ek hoe hulle my bekyk, van kop tot tone, vol ongeloof dat ek dit oor my hart kry om goedkoop kostuumjuwele te dra.  Soos ‘n vrou eendag vreeslik meerderwaardig (voor haar goudbeslaande vriendinne”) gesê het : “Ek belê eerder in goud, dis meer waardevol en is vir ewig – en dit gaan eendag as erfstukke vir my dogters!”  Die “erfstukke” was so onder my neus ingevryf.

Ai tannie, ek is jammer om te hoor van jou probleme.  My skoonma het altyd gesê “to each his own” en ek stem daarmee saam.  Ek het geen persoonlike juwelier wat sy meesterstukke teen ‘n huis se prys op sy knieë voor my kom tentoonstel nie.

Geniet maar jou goue erfstukke (sê nou jou kinders verkoop dit na jou dood en koop dan goedkoop kostuumjuwele?), my seuns moet maar self vir hulle vroue goue stukkies koop as hulle daarvan hou.  Ek vrek oor my kostuumjuwele want dit is goedkoop en boonop is dit maklik om self te maak.

Ek dink die mans wat my boonop so uit die hoogte kyk, is maar net moedeloos as hulle my sien, want ek kan nie ophou krap en kyk totdat ek al die stukke onder hande geneem het nie. Buitendien het ek nuus vir die goudbeslaande tannies – ek het sommer groot planne met my kostuumjuwele nadat ek my kop vir die laaste keer gaan neerlê.

My haarkapster gaan my hare mooimaak, my gesig inkleur en my behang met kostuumjuwele voor hulle die kis se deksel toemaak.  Die res moet sommer so op my lyf neergeplaas word.  Oor ‘n duisend jaar as hulle my opgrawe en my kis oopmaak moet hul eerste gedagte wees, “Hier lê defnitief ‘n PRINSES!”

(Foto : Internet)