Foto-pretsel No 13

tuin4

Ai ai, as daar een ding is wat ek nie kan hanteer nie is dit mense wat van alles ‘n krisis wil maak, of ‘n drama.  Of sommer net die gewone gang van die lewe wil kompliseer deur derms te ryg, te was en weer te ryg.  Dit raak net te veel.  Soms is dit beter om om te draai of stil te bly en weg te loop.

Ek het eendag aan ons predikant gese ek wens ek kan soms vinniger reageer as iemand my aanval of beledig.  Gewoonlik slaan ek toe (heel verstom) en dan wanneer die persoon weg is en ek tot verhaal kom het ek al die antwoorde.

Sy antwoord was ‘n uitklophou . . . “Onthou Lorraine, jou swakste eienskap is meestal oor jou sterkste eienskap.”  My natuurlik ‘n maand en ‘n aand geneem om dit te snap.

Ek stem nou saam met hom.  Soms is dit beter om stil te bly. As ek ook in ‘n woorde-oorlog betrokke wil raak gaan dit ‘n groter probleem veroorsaak.  Nie dat ek mense toelaat om oor my te loop nie, maar dit gee my tyd om my woorde beter te kies.  Teen daardie tyd het die persoon dalk alreeds spyt gekry.

Ons is geneig om die lewe te wil kompliseer . . . en eintlik is dit doodeenvoudig.

©

Foto-Pretsel 12

Is verbasend hoe partymense met so ‘n “moeggebore” uitdrukking op hulle gesigte rondloop.  Die lewe is net eenvoudig te veel.  Hulle kan nie meer so voortgaan nie, die lewe is een pynigende hel op aarde.

En nee, ek praat nie oor mense wat werklike truamas moes deurgaan nie, of terminaal siek is, of dierbares aan die dood moes afstaan of weens die resessie al hul besittings en drome verloor het nie.

Ek praat van mense wat sonder rede kla, sonder rede kortaf (lees ongemanierd) is, wat mense as ‘n reël afjak, verneder en verkleineer.  Wat met alles ontevrede is, wat niks mooi en goeds in ander of in die lewe raaksien nie.

Geen wonder hulle is sielsmoeg in die aand nie.  Dit sal my ook tap van energie en positiwiteit.

Foto-pretsel 11

 

 

Bome doen dit vir my.  Veral groot bome.  Dit laat my nederig en klein voel.  Ek kruip weg onder ‘n boom.  Daar word ek stil.  Ek luister en hoor wat normaalweg by my verbygaan.  Van kleinsaf het groot bome my gefassineer.  Eendag, lank terug, het ek in die Paarl in die winter skielik begin huil.  Mense het my vreemd aangekyk.  Die groot eikebome is oorweldigend vir my brose menswees.  Dis terapeuties.

Foto-Pretsel 10

Die pad vorentoe lyk soms so nou en ver dat ‘n mens jou maklik kan verbeel jy sal nooit daar uitkom nie. 

So voel ek ook as ek my oor die toekoms bekommer.  Dit lyk asof daar nie ‘n einde gaan kom aan my probleme nie en die uitkoms is onseker  . . . wie kan sê wat wag vir my in die toekoms en nog erger . . . sal ek dit kan hanteer? 

Om nou al te tob oor die toekoms maak ‘n mens moeg, dit put jou energie en veroorsaak dat jy paniekerig raak.

Stap die pad . . . treëtjie vir treëtjie ~ en voor jy jou kom kry is jy daar en besef  jy die pad is eintlik net so breed soos toe jy hom begin stap het. 

Hanteer jou bekommernisse ook so, een dag op ‘n slag !

Foto-Pretsel 9

 

Gee jy soms voor wie jy nie is nie?  Jaag  jy jou dood om daardie bekende persoon se haarstyl, klerestyl of leefstyl na te boots?  Wie is jy dan?

Rozanne, ‘n meisiekind wat saam met my jongste in die skool was, (tydens ‘n persoonlikheid van die jaar onderhoud) was gevra soos wie sou sy graag wou wees.  Haar eerlike antwoord was :  “As ek soos iemand anders wil wees, wie gaan dan Rozanne wees.  Ek is myself.  Niemand kan dit so goed doen soos ek nie.”

Eenvoudige woorde van ‘n jongmens, maar ongelooflike waar woorde.